Vreemde smaak in de mond na het lezen

Wat moet je hier nu van denken?
Het boekje stamt al uit 2010, en nu vijftien jaar later, bij het schrijven van een recensie, en met de irritatie over die verschrikkelijke Amerikaanse "ar" bij jeugd en lesgevende, irriteert me het taalgebruik in dit boekje eveneens.
Er mag dan hier en daar een vleugje humor doorsijpelen, het is niet dat je omvalt van het lachen. Bovendien zijn veel zaken te absurd om als "mogelijkheid" te zien in een klas (groep) zelfs nu.
Misschien dacht de schrijfster dat ze zich kon verplaatsen in hoe kinderen denken, maar volgens mij is dat een inschattingsfout geweest.
Gelukkig slaan de verhalen over Mees Kees aan bij de doelgroep.

Overigens, wel bijzonder indrukwekkend de illustraties van Rick de Haas.