Lezersrecensie
De poort van de waarheid.
Een boek lezen en dan voelen wat de ander voelt, de ander meemaakt. Emotionele rollercoaster die beschrijft wat twee broers meemaken als de ene ouder dement wordt en de andere ouder plots overlijd, opgebrand door de maanden waarin hij probeerde zijn vrouw nog door het leven te slepen zonder echt te erkennen waar ze aan leed.
Dit boek had een parel kunnen zijn, ware het niet dat de vloeken in dit boek me tegenstaan. Ze voegen ook helemaal niets toe aan het relaas, geven de boosheid niet weer, en vertellen niets over wat de hoofdpersoon meemaakt.
Buiten dat is het een imposant verhaal. Hoe het moment beschreven wordt waarop de moeder zelf door krijgt dat ze aan het dementeren is en abrupt stopt met schilderen. Indrukwekkend.
Maar ook hoe de zoon krampachtig probeert naar boven te halen waarom en waardoor hij -en zijn broer- nooit volwassen zijn geworden.
En alles heeft effect op hun eigen relaties.
Zelf heb ik enige tijd gewerkt op een dagopvang voor mensen met dementie (jong en oud) en alzheimer, en herken veel in dit boek, ook de manier waarop Miranda op tedere wijze met patienten en hun familie omgaan.
Ten slotte: je kunt ontkennen wat er gaande is, proberen alles op alles te zetten om het proces van achteruitgaan te omzeilen of misschien stop te zetten, maar tenslotte is er dan de "Poort van de waarheid" waar zowel de patient als de mensen er om heen niet langer kunnen ontkennen wat er gebeurd.
Omdat zijdelings maar diepgaand ook een man met ALS in het boek alle ruimte krijgt, is deze roman er een waaruit flink wat lessen getrokken kunnen worden.
Dit boek had een parel kunnen zijn, ware het niet dat de vloeken in dit boek me tegenstaan. Ze voegen ook helemaal niets toe aan het relaas, geven de boosheid niet weer, en vertellen niets over wat de hoofdpersoon meemaakt.
Buiten dat is het een imposant verhaal. Hoe het moment beschreven wordt waarop de moeder zelf door krijgt dat ze aan het dementeren is en abrupt stopt met schilderen. Indrukwekkend.
Maar ook hoe de zoon krampachtig probeert naar boven te halen waarom en waardoor hij -en zijn broer- nooit volwassen zijn geworden.
En alles heeft effect op hun eigen relaties.
Zelf heb ik enige tijd gewerkt op een dagopvang voor mensen met dementie (jong en oud) en alzheimer, en herken veel in dit boek, ook de manier waarop Miranda op tedere wijze met patienten en hun familie omgaan.
Ten slotte: je kunt ontkennen wat er gaande is, proberen alles op alles te zetten om het proces van achteruitgaan te omzeilen of misschien stop te zetten, maar tenslotte is er dan de "Poort van de waarheid" waar zowel de patient als de mensen er om heen niet langer kunnen ontkennen wat er gebeurd.
Omdat zijdelings maar diepgaand ook een man met ALS in het boek alle ruimte krijgt, is deze roman er een waaruit flink wat lessen getrokken kunnen worden.
1
Reageer op deze recensie