"love at first sight": bewijs dat onschuld?

Liefde op het eerste gezicht.
Stel, je ziet in de krant van vandaag het gezicht van een vrouw verdacht van het vergiftigen van een jonge man, een bekende auteur van in deze tijd "revolutionaire gedachten", dan is toch de logische stap dat je naar de rechtszaak gaat om een laatste blik te werpen op datzelfde gezicht, met een verlangen om, tenzij ze veroordeeld wordt, haar bij te staan en haar onschuld te bewijzen?
Zo gaat het een beetje in dit verhaal. Haar gezicht overtuigd Lord Wimsey van haar onschuld.

Nu nog twee weken om anderen en vooral politie en rechtbank, daar van te overtuigen.

Twee weken slechts, waarin diverse bekenden en familieleden van de overledene hun ergernissen en verdachtmakingen aan het adres van de betreffende dame duidelijk maken aan Lord Wimsey, en waarbij sommigen overtuigd zijn dat Wimsey blind is voor de feiten.

De tijd waarin dit alles speelt, einde twintiger jaren, spat van de bladzijden af. De roaring twenties gaan snel richting de koersval van 1929 en de onrust van de dertiger jaren.
Dorothy Sayers echter is ook in dit boek in staat om de humor op gepaste wijze een rol te laten spelen.

Of de dame in kwestie schuldig of onschuldig is, en ingaat op Wimsey's huwelijks aanzoek? Het einde is in alle opzichten niet wat de lezer verwacht aan het begin. Geld, zoals zo vaak, en zeker in die tijd, de tijd van de wereldwijde beursval blijkt het ultieme motief. Maar wie?