Het zijn de illustraties die het hem doen

Een boekje voor kinderen die net hebben leren lezen. Of om voor te lezen.

Maar het klinkt allemaal wat afstandelijk, soms ouderwets belerend, en ook al is het thema iets van de huidige tijd (kinderen met verschillende huidskleuren) het is niet echt pakkend.

Ook om voor te lezen is mijn advies de tekst te laten voor wat het is, en zelf iets bij de plaatjes te bedenken.
Als ik lees dat moeder een blad met twee glazen sap brengt, en dat wat er verder nog op ligt "een drop is en nog een drop" vraag ik mij af of dat nou wel de manier is om voor kinderen te schrijven.

Hoewel het juist is volgens Van Dale (de/het drop) denk ik dat in een boek voor kleintjes het gebruik van "dropje" meer spreekt tot de verbeelding. Het kind zal immers al wel eens een dropje gehad hebben!?

Consequent is de schrijfster ook niet. Moeder wordt geen "mama" genoemd maar "mam". Maar vader wordt dan weer geen "pap" genoemd maar "pa".

Het taalgebruik van de kinderen is in dit boekje nou niet bepaald wat een kind zelf zou zeggen. En dan, is er
tenslotte het gebed van Wim. Duidelijk een gebed van een volwassene uit de reformatorische kring, en niet van een kind. Een kind bid niet "ik heb een boos hart". Dat gebeurd alleen als iemand het voorzegt.

Het boekje heeft aardig wat herdrukken. Mijn exemplaar was de 6e herdruk, maar wel over een periode van 25 jaar. Desondanks, slechts twee sterren.