Bloedstollende cocktail

Jo Nesbø hoeft amper nog voorgesteld te worden, in Noorwegen staat hij aan de absolute top in het thrillergenre. Daarnaast schrijft hij ook kinderboeken met Dr. Proctor in de hoofdrol. Na enkele standalones zoals De zoon, Bloed op sneeuw, Middernachtzon, … keert Harry Hole na veel te lange afwezigheid terug. 'De dorst' speelt zich af in Oslo, de stad waar de auteur werkt en leeft, en de plaats waar ook de andere boeken met Harry Hole zich voornamelijk afspelen.

In 'De dorst' is Oslo in de ban van een moordenaar die het bloed van zijn slachtoffers drinkt. De politie komt geen stap verder met het onderzoek en besluit dat alleen Harry Hole met zijn aparte werkwijze dit onderzoek tot een goed einde kan brengen. Harry is een rustige man geworden, gelukkig getrouwd met Rakel en instructeur aan de politieacademie. Stiefzoon Oleg is afgekickt van de drugs en wil in Harry’s voetsporen treden. De dagelijkse routine komt onder druk te staan als Katrine Bratt, ex-collega en leider van het onderzoeksteam, hem vraagt om het team te komen versterken met zijn eigenzinnige werkwijze. Zijn categorieke weigering brokkelt geleidelijk aan af en hij gaat uiteindelijk overstag. De titel van het boek kan op velerlei manieren geïnterpreteerd worden: in de modus operandi van de moordenaar, Harry Hole die blijft vechten tegen het alcoholisme en het gemis om zichzelf volledig te verliezen in een moordonderzoek.

Het boek is een aaneenschakeling van bloedstollende plotwendingen, de personages worden uitgediept met veel psychologisch inzicht. 'De dorst' is een echte Harry Hole met spitsvondige dialogen, de lezer wordt wel eens op het verkeerde spoor gezet. Een relatief onbekend fenomeen als vampirisme wordt op de voorgrond geplaatst. De aparte werkwijze van de dader geeft de auteur het middel om de gevaren van de sociale media, die steeds meer een prominente rol in ons leven spelen, onbevooroordeeld in de kijker te plaatsen. De dorst staat bol van spanning die je koude rillingen bezorgd. Het boek wegleggen is bijna onmogelijk, het leest als een trein zonder een moment te vervelen. Er is maar een puntje van kritiek, de dorst is nog niet gestild wat doet hopen dat er snel een vervolg komt in deze geweldige reeks. Deze hoop wordt nog aangewakkerd door het zaadje dat Jo Nesbø helemaal aan het einde plant.

Kortom als eindoordeel blijft er geen andere mogelijkheid over dan het boek 5 sterren te geven.