Prachtig verhaal over een eenzaam man

Henning Mankell is vooral bekend geworden met zijn thrillers rond Kurt Wallander waarin hij maatschappelijke thema’s behandelt zonder te oordelen. Italiaanse schoenen behandelt ook zo'n thema''s en toont aan dat hij een meesterverteller is. In dit boek gebeuren geen opzienbarende dingen, het gaat simpelweg over één jaar in het leven van een oudere man, dat op onnavolgbare manier beschreven wordt door Mankell.

Het hoofdpersonage is Fredrik Welin, een 66-jarige arts die er na een medische fout voor gekozen heeft om zich terug te trekken op het eiland waar zijn grootouders geleefd hebben. Zijn enige contact met andere levende zielen is het gezelschap van zijn oude hond en kat en de korte gesprekjes met Jansson, de postbode die met zijn boot een paar keer per week langskomt. Tijdens de strengste winter die hij zich kan herinneren duikt er ineens een vrouw op. Het blijkt Harriet te zijn, de vrouw die hij meer dan dertig jaar geleden in de steek gelaten heeft. Ze is ongeneeslijk ziek en wil dat hij een belofte nakomt die hij haar zoveel jaar geleden gedaan heeft. Het personage wordt een echt mens van vlees en bloed die door de komst van Harriet uit zijn isolement wordt gehaald en gedwongen wordt om de confrontatie aan te gaan met het verleden en de gevolgen daarvan te dragen.

De schrijfstijl blinkt uit in al zijn eenvoud, geen woord teveel is op papier gezet. Het is een kunst om een doorsnee leven te beschrijven waardoor je als lezer toch geboeid blijft en sympathie krijgt voor een hoofdpersonage dat helemaal niet sympathiek is. Het boek kent een open einde, wat logisch lijkt omdat een periode in het leven van het hoofdpersonage wordt beschreven. Het is wennen na zijn thrillers maar dat neem ik helemaal voor mijn rekening.

Enkele korte citaten die de stijl van het boek en de eenvoud van het beschreven leven van het hoofdpersonage heel goed weergeven:
- Hoewel het in een voorjaar bijna veertig jaar geleden was dat ik haar voor het laatst had gezien, wist ik dat zij het was. Harriet Hörnfeldt, van wie ik ooit meer had gehouden dan van welke andere vrouw ook.
- Ik besefte dat ik in de jaren op mijn eenzame eiland iets had gemist zonder dat ik het wist, een glas wijn drinken samen met vrienden
- Het leven had het roer omgegooid en een nieuwe koers ingezet
- Mijn hart klopte rustig achter mijn borstbeen Een bijzondere metgezel, mijn trouwste reisgenoot, aan wie ik tot nu toe maar weinig gedachten had gewijd.

De Italiaanse schoenen uit de titel van het boek worden op een heel subtiele manier in het verhaal verweven, wat nog een extra cachet geeft aan dit prachtig, geschreven boek.