Gevleugelde dieren

Als schoonheid niet van binnen zit, probeer dan op zijn minst eens goed om jou heen te kijken. Bioloog Dave Goulson wijst je de weg via Geroezemoes in het gras. De Brit schrijft namelijk lyrisch over alle insecten die kroelen door zijn Franse plattelandswoning.

Deze kleine wezens grenzen aan perfectie, wat de auteur betreft. En het werkt aanstekelijk. Waar spinnen en muggen op zijn minst tegenstrijdige gevoelens oproepen, zoomt Goulson juist in op de schoonheid van alle kleine kruipende en vliegende diertjes. En waar kun je dat beter doen in dan in een oud Frans huis met duizenden kieren en gaten? Een hemel voor insecten dus.

Dave Goulson gaat ditmaal volledig op in zijn eigen omgeving. Eerder onderscheidde hij zich als hommelexpert. Van zijn hand verscheen Een verhaal met een angel, een mustread voor natuurliefhebbers. Eenmaal verhuisd naar Frankrijk is zijn blik iets ruimer van opzet. Wel grijpt de schrijver regelmatig terug naar zijn liefde voor het geel-zwart gestreepte, gevleugelde diertje.

Een grote liefde hebben voor alles wat groeit en bloeit heeft consequenties. Althans voor Dave Coulson. Als de balken van zijn huis worden aangevreten door een bonte knaagkever, komt er geen druppel verdelgersmiddel over de drempel. Het duurt nog jaren voordat het hout er echt last van krijgt, zo redeneert de schrijver. Wel ligt hij nachten lang wakker van het geknaag, maar voor een gepassioneerd bioloog hoort dat bij het leven. Als er metershoog gras langs de oprit groeit, is grasmaaien bijna gewetenswroeging. Hele insectenfamilies worden dan de door de grasmaaier uiteen gerukt. Al lezend vraag je je af of er ook een mevrouw Coulson is. De kinderen worden wel regelmatig aangehaald, over hun moeder blijft het stil. De auteur heeft zeker geen saai leven, maar de vermeende echtgenote moet bijzonder flexibel zijn.

En de lezer ook. Want Goulson schrijft niet altijd even gemakkelijk. Want soms gaat het ook een kleine beetje mis. Er zijn miljoenen insecten en de auteur heeft een hele ruime blik. Alles wat hem in Frankrijk voor de voeten loopt, krijgt zijn oprechte belangstelling. Bovendien zijn er ook ontwikkelingen in het mensdom, oude wetenschappelijke onderzoeken en het gebruik van onze aarde. De grote betrokkenheid van Goulson zorgt voor een wat soepelere leeshouding, maar overzichtelijk is de natuur klaarblijkelijk niet.

Ondanks literaire obstakels communiceert Goulson wel glashelder hoeveel hij van onze planeet houdt. Door het observeren van het kleine leven om hem heen, maakt hij het dierenrijk groot. En dat is echt zijn kracht. Geroezemoes in het gras is zo’n boek dat je af en toe naar buiten doet kijken. We zijn niet alleen.