Maigret is ook buiten Parijs in topvorm

Tientallen schreef hij er, misschien wel 100. Politieromans met de Franse commissaris Maigret in de hoofdrol. En dan mag auteur Georges Simenon er af en toe een klein beetje naast zitten. Maar niet met Maigret als ongewenste gast. Dit boek is een geslaagde, slimme pocket geworden.
Zoete literaire broodjes, quilty pleasures met een hoog niveau. Liefhebbers kunnen ze uittekenen. Menselijke drama’s die ergens uit de hand lopen en vervolgens misdaden worden. En dan bel je de politie. Het bureau van de Centrale Recherche aan de Quai des Orfèvres in Parijs om precies te zijn. Als je een Maigret openslaat, waan je even in de Franse hoofdstad. Een paar bladzijden lezen als beschrijvingen van een geromantiseerde, oude stadsgids. Je ziet de Seine stromen, mannen dragen een hoed en vrijgezelle vrouwen zijn hospita’s.
Maigret gaat in op een verzoek van mr. Brejon. De zus van deze oude rechter-commissaris, Louise, is getrouwd met Etienne Naud. Het echtpaar is woonachtig in Saint-Aubin-les-Marias. Net buiten dit achterlijke, provinciale dorpje wordt een jongeman dood op een treinspoor aangetroffen. Zwager Etienne lijkt het mikpunt van dorpsroddels. Hij is een soort verdachte. Waarom en hoe, niemand die het weet.
Gesjeesde personages, wonderlijke typetjes. Die komt Maigret juist hier veel tegen. Het begint al meteen tijdens de treinreis naar het gehucht. Oud-inspecteur Cadavre, een verbastering van Justin Cavre, zit ook in een wagon. Deze oud-politieman is een sluwe rotzak die uitgerekend nu ook naar het zelfde dorp onderweg is. De oorspronkelijke titel van deze roman is L’inspecteur Cadavre. Nou, dan weet je dat de commissaris nog last van dit personage gaat krijgen.
De clichés zijn lekker herkenbaar. Natuurlijk valt de regen als het even tegenzit en verschillende inwoners hebben niet meer dan hun lagere school afgemaakt. De tijdgeest is voelbaar. De speurder krijgt een hekel aan iemand en noemt hem een “tafelschuimer”. Een kladloper die als een parasiet ’s avonds bij anderen het diner nuttigt.
Tenslotte wordt het raadsel mooi uitgewerkt. Ondanks de bekrompen omgeving is de dader geraffineerd. Gelukkig maar. Nu maar hopen dat veelschrijver Simenon dit niveau vaak weet/wist vast te houden.