Opgejaagd wild ook in Amerika niet veilig

Woede beheerst het leven van Richard Nayler. Normaliter is hij topambtenaar, maar hij belichaamt na 1649 de klopjacht op de betrokkenen bij het ombrengen van koning Charles I. Auteur Harris gaat niet in op de geschiedenis, daarom een korte toelichting. Charles was de 1e koning van Engeland. Deze vorst is ook om een andere reden uniek. Na een showproces wordt hij namelijk afgezet en omgebracht. Charles I was impopulair, mede door een rücksichtsloze manier van belasting innen en hij haalt de woede van puriteinen op de hals door allerlei religieuze twisten. En dat laatste wordt hem mede fataal, afgaand op deze historische roman Regicide (koningsmoord).
De dood van de Engelse koning moest destijds in zekere zin verantwoord gebeuren. Rechters en andere notabelen laten een formulier opstellen waarmee de veroordeling van de vorst een soort juridisch kader krijgt. Maar hun handtekeningen vormen hun eigen doodvonnis. Zodra Nayler die namen aantreft, kan het afvinken beginnen.
Dit boek is vrij helder van opzet. Verwacht niet door honderden pagina’s Britse geschiedenis te moeten worstelen. En dat kenmerkt de schrijfstijl van Robert Harris. Hij brengt een duidelijke focus aan en aanvullend struinen op Wikipedia doe je als lezer zelf maar. Dat maakt de boeken van Harris prettig en toegankelijk.
Nayler vangt verschillende koningsmoordenaars, maar generaal Edward Whalley en zijn schoonzoon kolonel William Goffe blijven uit zijn handen. Beiden zijn naar Amerika gevlucht. Juist dit duo staat bovenaan Naylers lijstje. De vrouw van Nayler is bruut vermoord en daar houdt de weduwnaar hun verantwoordelijk voor. Daarom is de Atlantische Oceaan geen belemmering.
De schrijver gaat gedetailleerd in op de vlucht van Whalley en Goffe. In de VS worden ze opgevangen door christelijke groeperingen, die de overheid als een bedreiging voor godsdienstvrijheid zien. Ondanks alle opvang zijn beide militairen op zichzelf aangewezen. Losgeweekt van vrouw en kinderen, zijn koude, honger en eenzaamheid echt een straf. Tegenwoordig worden er regelmatig drugscriminelen in villa’s in Dubai aangetroffen. Maar destijds is er geen luxe voor deze mannen. De beschrijving van hun permanente onrust schept ook een soort band met ze. Nayler mag dan verteerd worden door grote boosheid, zijn prooien hebben het ook niet makkelijk. Whalley en Coffe krijgen en passant ook voldoende tijd om over hun daden na te denken. Soms slaat de twijfel toe. Het is al met al een wrange vrijheid. Mocht Nayler ze vinden, dan wacht een pijnlijke dood. Net zo als de koning waar zij zo graag van af wilden. Die constante wurggreep heeft Harris op een bijzondere manier beschreven.