Indrukwekkende laatste reis

Nils Vik is al sinds zijn 15e veerman op het fjord waar hij zijn hele leven heeft gewoond. Inmiddels is hij oud, zijn vrouw is al overleden en hij vindt het goed zo. Hij voelt dat de laatste dag van zijn leven is aangebroken en staat, zoals altijd, vroeg op om naar zijn boot te gaan voor de laatste reis. De eerste die al kwispelend naar hem toe rent, is zijn hond Luna die 25 jaar geleden is overleden.
Op zijn laatste tocht leest hij door de logboeken die hij in de loop der jaren heeft geschreven, haalt herinneringen op en neemt ook enkele inmiddels overleden passagiers aan boord die hem vergezellen op zijn laatste reis en heeft gesprekken met hen en met Luna.

Ondanks de gesprekken die Nils voert met de inmiddels overleden passagiers en zijn hond voelt het verhaal nergens onwerkelijk of zweverig aan. Integendeel zelfs. Op een heel mooie en ingetogen manier worden de laatste overdenkingen en emoties verteld van een veerman die zijn hele leven heeft doorgebracht op zijn fjord. Al bladerend door zijn logboeken komen de herinneringen boven en is hij weer voor even in het verleden.

Met de observaties en overpeinzingen, waaruit vooral Nils’ liefde voor zijn vrouw Martha spreekt en de vaak mooie zinnen, maakt de auteur de lezer deelgenoot van deze reis. Een reis met herinneringen over liefde, verdriet en afscheid nemen.