Lezersrecensie
De kracht van vriendschap
De 15-jarige Sarah Leroy raakte twintig jaar geleden vermist. De zaak was destijds het gesprek van de dag en het onderzoek werd destijds groots aangepakt. Hoewel er een verdachte is aangehouden en veroordeeld, bleef deze zaak een mysterie; niet in de laatste plaats omdat de veroordeelde al twintig jaar lang beweert onschuldig te zijn.
Fanny Courtin, een journaliste wier zusje destijds de hartsvriendin was van Sarah, krijgt van haar redacteur de opdracht een serie verhalen over deze zaak te schrijven. Hoewel ze absoluut geen zin heeft om weer met het verleden te worden geconfronteerd, keert ze toch terug naar haar geboortedorp aan de Opaalkust. Tot overmaat van ramp heeft haar stiefdochter Lilou, een opstandige en dwarse puber, weten te regelen dat ze als stagiaire mee kan.
Een mysterieuze verdwijningszaak en iemand die na twintig jaar alsnog de zaak wil onderzoeken, klinkt niet bijzonder origineel. Toch onderscheidt deze roman zich van andere boeken met dit thema door de manier van schrijven en de opbouw van het verhaal. Na de proloog, die gelijk de aandacht van de lezer weet vast te pakken, begint het verhaal heel rustig. Hoofdstukken vanuit het heden en verleden wisselen elkaar af, waarbij je bij de hoofdstukken uit het heden weet vanuit welk personage het wordt verteld en die uit het verleden de feiten zijn uit een werkdocument van een anonieme auteur. Later wordt bekend wie deze is, maar de oplettende lezer kan de identiteit al eerder raden.
Deze roman, die af en toe leest als een thriller, heeft verschillende invalshoeken en lagen. Er worden behoorlijk zware thema’s aangestipt zoals o.a. verkrachting zonder - door de prettige en toegankelijke schrijfstijl van Marie Vareille - erg zwaar aan te voelen. In deze roman is de vraag of degene die gearresteerd is de werkelijke dader is ondergeschikt aan de kracht van de vriendschap van het vriendinnenclubje dat zich ‘de onttoverden’ noemt.
De onttoverden zet je verschillende keren op het verkeerde been – door de cover die doet denken aan een vakantieromannetje, de verschillende wendingen tijdens het verhaal tot aan de uiteindelijke ontknoping.
Fanny Courtin, een journaliste wier zusje destijds de hartsvriendin was van Sarah, krijgt van haar redacteur de opdracht een serie verhalen over deze zaak te schrijven. Hoewel ze absoluut geen zin heeft om weer met het verleden te worden geconfronteerd, keert ze toch terug naar haar geboortedorp aan de Opaalkust. Tot overmaat van ramp heeft haar stiefdochter Lilou, een opstandige en dwarse puber, weten te regelen dat ze als stagiaire mee kan.
Een mysterieuze verdwijningszaak en iemand die na twintig jaar alsnog de zaak wil onderzoeken, klinkt niet bijzonder origineel. Toch onderscheidt deze roman zich van andere boeken met dit thema door de manier van schrijven en de opbouw van het verhaal. Na de proloog, die gelijk de aandacht van de lezer weet vast te pakken, begint het verhaal heel rustig. Hoofdstukken vanuit het heden en verleden wisselen elkaar af, waarbij je bij de hoofdstukken uit het heden weet vanuit welk personage het wordt verteld en die uit het verleden de feiten zijn uit een werkdocument van een anonieme auteur. Later wordt bekend wie deze is, maar de oplettende lezer kan de identiteit al eerder raden.
Deze roman, die af en toe leest als een thriller, heeft verschillende invalshoeken en lagen. Er worden behoorlijk zware thema’s aangestipt zoals o.a. verkrachting zonder - door de prettige en toegankelijke schrijfstijl van Marie Vareille - erg zwaar aan te voelen. In deze roman is de vraag of degene die gearresteerd is de werkelijke dader is ondergeschikt aan de kracht van de vriendschap van het vriendinnenclubje dat zich ‘de onttoverden’ noemt.
De onttoverden zet je verschillende keren op het verkeerde been – door de cover die doet denken aan een vakantieromannetje, de verschillende wendingen tijdens het verhaal tot aan de uiteindelijke ontknoping.
2
Reageer op deze recensie