Lezersrecensie
Aangename verrassing
Het verhaal begint met een spannende proloog. Daarna wordt overgeschakeld naar Puck die in de zomer van 2023 met haar man en zoontje op vakantie is in Zuid Frankrijk, een vakantie met een dramatisch einde.
In het tweede deel van het boek gaat het over rechercheur Cees Vermunt die bezig is met een moordonderzoek. De dader is voortvluchtig.
In dit deel, dat totaal niet aansluit op het vorige, heb je het idee in een ander boek te zijn beland, tot er plotseling een heel andere wending aan het verhaal wordt gegeven.
Het verhaal is opgebouwd uit vier delen met soms behoorlijk lange hoofdstukken. De afzonderlijke delen hebben vaak onverwachte en verrassende plotwendingen, die de lezer alleen maar nieuwsgieriger maken naar het vervolg.
Dat Lex Passchier ook scenarioschrijver is, is duidelijk te merken aan de manier waarop de personages zijn uitgewerkt. Vooral de personages Tammy en Jonathan zijn duidelijk uitgewerkt en geen je het gevoel dat je ze van haver tot gort kent. Ook de overige personages zijn goed uitgewerkt en komen echt tot leven, wat het lezen alleen maar aangenamer maakt. Door de subtiele manier waarop enkele actualiteiten in het verhaal verweven zijn, voelt het realistisch aan.
Al lezende ontrolt het verhaal zich en worden de verschillende verhaallijnen, die op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen hebben, op een knappe manier samengesmeed tot een geheel.
Wie zich afvraagt waarom er een roodborst op de cover staat moet het boek zelf maar lezen.
In het tweede deel van het boek gaat het over rechercheur Cees Vermunt die bezig is met een moordonderzoek. De dader is voortvluchtig.
In dit deel, dat totaal niet aansluit op het vorige, heb je het idee in een ander boek te zijn beland, tot er plotseling een heel andere wending aan het verhaal wordt gegeven.
Het verhaal is opgebouwd uit vier delen met soms behoorlijk lange hoofdstukken. De afzonderlijke delen hebben vaak onverwachte en verrassende plotwendingen, die de lezer alleen maar nieuwsgieriger maken naar het vervolg.
Dat Lex Passchier ook scenarioschrijver is, is duidelijk te merken aan de manier waarop de personages zijn uitgewerkt. Vooral de personages Tammy en Jonathan zijn duidelijk uitgewerkt en geen je het gevoel dat je ze van haver tot gort kent. Ook de overige personages zijn goed uitgewerkt en komen echt tot leven, wat het lezen alleen maar aangenamer maakt. Door de subtiele manier waarop enkele actualiteiten in het verhaal verweven zijn, voelt het realistisch aan.
Al lezende ontrolt het verhaal zich en worden de verschillende verhaallijnen, die op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen hebben, op een knappe manier samengesmeed tot een geheel.
Wie zich afvraagt waarom er een roodborst op de cover staat moet het boek zelf maar lezen.
1
Reageer op deze recensie