Lezersrecensie
Aangename verrassing
Het ministerie van tijd van Kaliane Bradley was één van de boeken in mijn gewonnen boekenpakket van de Hebban jubileum 10-daagse.
Het boek is vertaald naar het Nederlands door Dennis Keesmaat.
Het verhaal wordt verteld vanuit een naamloze ik-figuur, waarvan je alleen weet dat het een vrouw is en net als de auteur half Cambodjaans en half Brits is.
Ze werkt als ambtenaar als vertaler als ze een interessante interne vacature ziet met een veel hoger salaris. Ze solliciteert op de functie, die nogal geheim is, en na een aantal ronden en testen wordt ze aangenomen. Ze komt te werken op het Ministerie van tijd. Er zijn vijf mensen uit vorige tijdperken naar de 21e eeuw gehaald, de ‘expats’ en elk van haar collega’s krijgt iemand toegewezen om te begeleiden en mee samen te wonen in hun functie als ‘brug’.
De expat van de verteller is Graham Gore, die als luitenant op een poolexpeditie meevoer om een westelijke doorvaart naar Azië te vinden. De hoofdstukken worden afgewisseld met fragmenten van een verslag over deze expeditie.
Het verhaal wordt langzaam opgebouwd. Al lezende kom je erachter wat de nieuwe functie van de verteller inhoudt en richting het einde van het boek wordt ook de reden duidelijk waarom de expats naar de toekomst zijn gebracht.
Het personage van de verteller, de ik-figuur, wordt goed uitgewerkt, net als die van haar expat, Graham Gore. Sommige expats leer je beter kennen, net als enkele bruggen, en anderen nauwelijks. Voor het verhaal is dit absoluut niet hinderlijk.
Het ministerie van tijd is moeilijk in een apart verhaal over tijdreizen dat af en toe ook leest als een spannende spionagethriller.
Het boek is vertaald naar het Nederlands door Dennis Keesmaat.
Het verhaal wordt verteld vanuit een naamloze ik-figuur, waarvan je alleen weet dat het een vrouw is en net als de auteur half Cambodjaans en half Brits is.
Ze werkt als ambtenaar als vertaler als ze een interessante interne vacature ziet met een veel hoger salaris. Ze solliciteert op de functie, die nogal geheim is, en na een aantal ronden en testen wordt ze aangenomen. Ze komt te werken op het Ministerie van tijd. Er zijn vijf mensen uit vorige tijdperken naar de 21e eeuw gehaald, de ‘expats’ en elk van haar collega’s krijgt iemand toegewezen om te begeleiden en mee samen te wonen in hun functie als ‘brug’.
De expat van de verteller is Graham Gore, die als luitenant op een poolexpeditie meevoer om een westelijke doorvaart naar Azië te vinden. De hoofdstukken worden afgewisseld met fragmenten van een verslag over deze expeditie.
Het verhaal wordt langzaam opgebouwd. Al lezende kom je erachter wat de nieuwe functie van de verteller inhoudt en richting het einde van het boek wordt ook de reden duidelijk waarom de expats naar de toekomst zijn gebracht.
Het personage van de verteller, de ik-figuur, wordt goed uitgewerkt, net als die van haar expat, Graham Gore. Sommige expats leer je beter kennen, net als enkele bruggen, en anderen nauwelijks. Voor het verhaal is dit absoluut niet hinderlijk.
Het ministerie van tijd is moeilijk in een apart verhaal over tijdreizen dat af en toe ook leest als een spannende spionagethriller.
2
Reageer op deze recensie