Aangename verrassing

Zwijgen is bitter mocht ik lezen als lid van de lezersjury voor de Hebban Thriller Prijs

Bij de Cel Vermiste Personen komt de melding binnen dat een vrouw haar vriend en zoontje van vijf als vermist heeft opgegeven. Olivia Leroy gaat af op de melding en tot haar verbazing reageert de (vrij jonge) vrouw nogal afwijzend en soms zelfs agressief naar de politie toe, in plaats van te helpen hen op te sporen.

Zwijgen is bitter is een thriller die heerlijk wegleest. Sofie Delporte heeft een toegankelijke schrijfstijl en door de korte hoofdstukken leest het erg vlot. Het is het tweede deel met Olivia Leroy. Het eerste deel heb ik nog niet gelezen en had ook niet het idee dat ik informatie miste.

Al vrij snel na het begin begrijp je als lezer al dat dit geen vrijwillige verdwijning is en net als protagonist Olivia Leroy, voel je aan dat er meer aan de hand moet zijn.
Regelmatig springt het verhaal terug vanaf twee weken voor de verdwijning en door de combinatie van heden en verleden wordt er langzaam een mooie spanningsboog opgebouwd en weet de auteur de aandacht van de lezer vast te houden.

Bij alle ontwikkelingen gaat Olivia loodrecht tegen de ideeën van haar collega’s in, en daar wringt het soms wat. Een jonge, beginnende rechercheur die een afwijkende visie op een zaak heeft en slimmer en spitsvondiger is dan haar meer ervaren collega’s is niet bijster origineel meer in thrillerland, waardoor het personage ook wat ongeloofwaardig over kan komen.

Van de personages leer je Olivia het beste kennen en wordt er ook wat achtergrondinformatie over haar gedeeld. De overige personages komen niet echt uit de verf en blijven wat oppervlakkig.
Zwijgen is bitter is thriller die tijdens het lezen vragen bij de lezer blijft oproepen en op een prettige manier toewerkt naar de goed uitgewerkte ontknoping.