Lezersrecensie
Food was how my mother expressed love
In 2014 verloor Michelle Zauner (1989), voorvrouw van de Amerikaanse indie-popband Japanese Breakfast, haar moeder aan kanker. Crying in H Mart is een mémoire, waarin zij terugblikt op de ziekte en het overlijden van haar moeder en op de rouw die daarna kwam. Het boek stond na publicatie in de VS wekenlang in de bestsellerlijsten en is in 2024 ook naar het Nederlands vertaald.
Michelle schrijft in het boek openhartig over haar relatie met haar moeder, die - belangrijk detail - oorspronkelijk uit Zuid-Korea kwam. Hun moeder-dochterrelatie was bepaald niet harmonieus en na haar middelbareschooltijd vertrok Michelle dan ook meteen maar naar de andere kant van de VS. Het is de ziekte van haar moeder die haar weer naar huis drijft en haar dwingt om in versneld tempo haar eigen gedrag als tiener onder ogen te komen en een volwassen relatie met haar moeder op te bouwen. Daar heeft ze door de snelle aftakeling van haar moeder weinig tijd voor en het gebeurt dus onder grote druk. Onder invloed van de gebeurtenissen opent ze haar ogen voor de Koreaanse kant van zichzelf. Zo speelt het overlijden van haar moeder indirect een grote rol in de ontwikkeling van haar eigen identiteit.
Het boek leest eenvoudig. Het is een eerlijk verslag van een jonge vrouw die soms moeite heeft om de woorden te vinden voor haar emoties en dat van huis uit misschien ook niet heeft meegekregen. Nadeel hiervan is dat er soms wel erg snel voorbij wordt gegaan aan de moeilijke momenten. Daardoor weet het boek de emotie niet altijd diep te raken. Wat daarbij ook niet helpt is dat de schrijfster behoorlijk op zichzelf is gefocust, waardoor je met vragen blijft zitten over de achtergronden van haar moeder én haar vader. Ook de laatste hoofdstukken waarin ze ingaat op de ontwikkeling van haar muzikale carrière hadden achterwege gelaten kunnen worden.
Daartegenover staat dan wel een originele invalshoek. In plaats van met woorden drukte Michelle's moeder haar liefde uit via eten, Koreaans eten. (‘Food was how my mother expressed love’). Op die manier lijkt Michelle de liefde van haar moeder ook te beantwoorden. Door voor haar te koken tijdens haar ziekte. Maar ook na haar moeders dood is het het Koreaanse eten dat de herinnering aan de moeder met zich meedraagt. En het is het Koreaanse eten dat bijna symbool gaat staan voor Michelle’s acceptatie van haar Koreaanse achtergrond. Het boek is dan ook letterlijk doorspekt met Koreaanse gerechten.
Crying in H Mart is daarmee aan de ene kant een boek over een universeel thema, waarin iedereen die ooit een geliefde is verloren, aspecten zal herkennen, terwijl dit thema tegelijk op een unieke en soms vervreemdende manier wordt beschreven. Ook al kwam de emotie niet altijd binnen, het opende wel een nieuwe wereld. Van gerechten, maar ook van vertellen.
Michelle schrijft in het boek openhartig over haar relatie met haar moeder, die - belangrijk detail - oorspronkelijk uit Zuid-Korea kwam. Hun moeder-dochterrelatie was bepaald niet harmonieus en na haar middelbareschooltijd vertrok Michelle dan ook meteen maar naar de andere kant van de VS. Het is de ziekte van haar moeder die haar weer naar huis drijft en haar dwingt om in versneld tempo haar eigen gedrag als tiener onder ogen te komen en een volwassen relatie met haar moeder op te bouwen. Daar heeft ze door de snelle aftakeling van haar moeder weinig tijd voor en het gebeurt dus onder grote druk. Onder invloed van de gebeurtenissen opent ze haar ogen voor de Koreaanse kant van zichzelf. Zo speelt het overlijden van haar moeder indirect een grote rol in de ontwikkeling van haar eigen identiteit.
Het boek leest eenvoudig. Het is een eerlijk verslag van een jonge vrouw die soms moeite heeft om de woorden te vinden voor haar emoties en dat van huis uit misschien ook niet heeft meegekregen. Nadeel hiervan is dat er soms wel erg snel voorbij wordt gegaan aan de moeilijke momenten. Daardoor weet het boek de emotie niet altijd diep te raken. Wat daarbij ook niet helpt is dat de schrijfster behoorlijk op zichzelf is gefocust, waardoor je met vragen blijft zitten over de achtergronden van haar moeder én haar vader. Ook de laatste hoofdstukken waarin ze ingaat op de ontwikkeling van haar muzikale carrière hadden achterwege gelaten kunnen worden.
Daartegenover staat dan wel een originele invalshoek. In plaats van met woorden drukte Michelle's moeder haar liefde uit via eten, Koreaans eten. (‘Food was how my mother expressed love’). Op die manier lijkt Michelle de liefde van haar moeder ook te beantwoorden. Door voor haar te koken tijdens haar ziekte. Maar ook na haar moeders dood is het het Koreaanse eten dat de herinnering aan de moeder met zich meedraagt. En het is het Koreaanse eten dat bijna symbool gaat staan voor Michelle’s acceptatie van haar Koreaanse achtergrond. Het boek is dan ook letterlijk doorspekt met Koreaanse gerechten.
Crying in H Mart is daarmee aan de ene kant een boek over een universeel thema, waarin iedereen die ooit een geliefde is verloren, aspecten zal herkennen, terwijl dit thema tegelijk op een unieke en soms vervreemdende manier wordt beschreven. Ook al kwam de emotie niet altijd binnen, het opende wel een nieuwe wereld. Van gerechten, maar ook van vertellen.
1
Reageer op deze recensie