Lezersrecensie
Spannend uitgangspunt, wankele uitwerking
De Amerikaanse schrijfster Sandra Newman verwierf hier op Hebban enige bekendheid met de roman Julia, een hervertelling van Orwell’s 1984. Dit is ook meteen het enige boek van Newman dat naar het Nederlands werd vertaald. Vooralsnog dan. Ze schreef echter vier eerdere romans, waaronder ‘The Heavens’, dat verscheen in 2019. ‘The Heavens’ is een roman die speelt met de concepten tijdreizen, het butterfly-effect en parallelle werkelijkheden. Die concepten leveren soms verrassende en creatieve verhalen op. Is dat hier ook zo?
Het boek draait om de twintigers Kate en Ben uit New York. Het jaar is 2000 en de wereld is rooskleurig. Toch broeit er iets. Kate heeft al sinds haar vroege jeugd dromen waarin ze iemand anders is, ergens anders. Maar in die dromen slaapt ze. Dolgraag wil ze er eens wakker worden, en het is de ontmoeting met Ben die dat uiteindelijk triggert. In haar dromen blijkt zij ‘Emilia’ te zijn, een jonge vrouw die leeft in de kringen rondom het koninklijke hof van Engeland, in de 16e eeuw. Maar zijn het wel dromen? Het boek schakelt steeds tussen het heden en het verleden, waarbij je al snel merkt dat de beslissingen die Emilia in de 16e eeuw neemt gevolgen hebben voor de wereld waarin Kate weer wakker wordt. Die wereld verandert, en niet in positieve zin. Maar Kate is de enige die dat ziet, die de oude werkelijkheid kent. Of is ze misschien toch gewoon de weg kwijt, zoals Ben en haar vrienden denken?
Het is een boeiend concept dat in eerste instantie nieuwsgierigheid opwekt. Wat helaas onduidelijk blijft en daardoor gaat irriteren is dat nooit duidelijk wordt waarom de beslissingen van de 16e eeuwse Emilia een specifiek gevolg hebben voor het heden. Hoe hangt bijvoorbeeld het voorkomen van de dood van een bekende 16e eeuwse schrijver samen met de gebeurtenissen die wij nu kennen als 9/11? En waarom verdwijnen er door Emilia’s beslissingen 4 eeuwen eerder belangrijke personages uit Kate’s leven in het heden, maar blijft zij zelf wel steeds bestaan en blijft Ben steeds haar partner, op dezelfde plek? Dit zijn zaken die je als lezer maar moet accepteren.
Al doe je dat, knarsetandend, dan nog zijn er wel wat zaken aan te merken op het boek. Bijvoorbeeld op de schrijfstijl, die slingert tussen simpel in de hedendaagse hoofdstukken en lastig te volgen in de historische. Op het grote aantal personages dat wordt opgevoerd zonder duidelijk doel. Of op het vertelperspectief dat steeds verspringt tussen Ben en Kate, zonder dat dit veel toegevoegde waarde heeft. Het is dus een boek dat het vooral moet hebben van het boeiende concept, maar in de uitwerking niet echt overtuigt.
Het boek draait om de twintigers Kate en Ben uit New York. Het jaar is 2000 en de wereld is rooskleurig. Toch broeit er iets. Kate heeft al sinds haar vroege jeugd dromen waarin ze iemand anders is, ergens anders. Maar in die dromen slaapt ze. Dolgraag wil ze er eens wakker worden, en het is de ontmoeting met Ben die dat uiteindelijk triggert. In haar dromen blijkt zij ‘Emilia’ te zijn, een jonge vrouw die leeft in de kringen rondom het koninklijke hof van Engeland, in de 16e eeuw. Maar zijn het wel dromen? Het boek schakelt steeds tussen het heden en het verleden, waarbij je al snel merkt dat de beslissingen die Emilia in de 16e eeuw neemt gevolgen hebben voor de wereld waarin Kate weer wakker wordt. Die wereld verandert, en niet in positieve zin. Maar Kate is de enige die dat ziet, die de oude werkelijkheid kent. Of is ze misschien toch gewoon de weg kwijt, zoals Ben en haar vrienden denken?
Het is een boeiend concept dat in eerste instantie nieuwsgierigheid opwekt. Wat helaas onduidelijk blijft en daardoor gaat irriteren is dat nooit duidelijk wordt waarom de beslissingen van de 16e eeuwse Emilia een specifiek gevolg hebben voor het heden. Hoe hangt bijvoorbeeld het voorkomen van de dood van een bekende 16e eeuwse schrijver samen met de gebeurtenissen die wij nu kennen als 9/11? En waarom verdwijnen er door Emilia’s beslissingen 4 eeuwen eerder belangrijke personages uit Kate’s leven in het heden, maar blijft zij zelf wel steeds bestaan en blijft Ben steeds haar partner, op dezelfde plek? Dit zijn zaken die je als lezer maar moet accepteren.
Al doe je dat, knarsetandend, dan nog zijn er wel wat zaken aan te merken op het boek. Bijvoorbeeld op de schrijfstijl, die slingert tussen simpel in de hedendaagse hoofdstukken en lastig te volgen in de historische. Op het grote aantal personages dat wordt opgevoerd zonder duidelijk doel. Of op het vertelperspectief dat steeds verspringt tussen Ben en Kate, zonder dat dit veel toegevoegde waarde heeft. Het is dus een boek dat het vooral moet hebben van het boeiende concept, maar in de uitwerking niet echt overtuigt.
1
Reageer op deze recensie
