Een sci-fi hervertelling van Pinokkio

Waardering 3,5 sterren.

Na het boek 'Het weeshuis in de azuurblauwe zee' gelezen te hebben is dit mijn tweede boek van TJ Klune. Waar ik dat boek 4 of zelfs 4,5 sterren zou geven voor de uitgesproken personages en het aandoenlijke verhaal geef ik 'Het boomhuis in het bos' een lagere waardering. Het was qua stijl ook een lief verhaal met een gevonden familie maar het pakte me minder. De sci-fi setting was vrij licht. Er komen meerdere robots in voor maar je mist nog wat achtergrondinformatie van de wereld zoals die nu is. Ook later in het verhaal mist voor mijn gevoel wat extra informatie over de beweegredenen van bepaalde personages waaronder die van de Blauwe Fee. Ik had graag nog meer gelezen over waarom deze onze hoofdpersoon zo graag wilde helpen. Maar misschien komt dat omdat het gebaseerd is op een ander boek en de personages daarin ook wat minder zijn uitgediept? Persoonlijk heb ik 'De avonturen van Pinokkio' van Carlo Collodi nooit gelezen dus ik kan niet bevestigen of dat het geval is. Ik vond wel dat het boek op sommige plekken wat slomer verliep. Er gebeurde niet altijd heel veel en met 448 pagina's zaten er niet heel veel spannende momenten in. Een wat grotere onthulling maar daar waren al wat hints naar gemaakt.

'Het boomhuis in het bos' is een hervertelling of herschrijving van Pinokkio. In het boek zitten verschillende elementen van dit verhaal maar dan vertaald naar een sci-fi wereld. Ondanks dat ik het boek van Carlo Collodi dus niet heb gelezen heb ik wel verfilmingen gezien dus herken de grote lijnen en welke personages wie moeten voorstellen. Gio is Gepetto, hij is de vader van onze hoofdpersoon Victor, en Victor is Pinoccio (hoewel je ook kunt zeggen dat Victor omdat hij zelf ook robots repareert en een vriend voor zichzelf maakt hij ook een soort van Gepetto is). Gio is een robot en Victor een mens. De rollen zijn dus eigenlijk een beetje omgedraaid ten opzichte van het originele verhaal waar een houten pop een mens wordt. De robots worden met behulp van de mens iets menselijker. De walvis in dit verhaal is een groot luchtschip genaamd Monstro. Dit is dezelfde naam in het originele verhaal. De plek waar het verhaal ons vanuit het bos naartoe leidt heet de Stad van de Elektrische Dromen. Dit was in een vorig leven Las Vegas en lijkt vooral qua naam wat weg te hebben van Luilekkerland. Er zijn nog wat momenten en personages die herkenning op kunnen roepen als je enige kennis hebt van het verhaal dan wel via andere boekversies of films.

De andere personages zijn een stofzuigerrobot genaamd Rambo, een verpleegsterrobot genaamd Ratched en de nieuw gerepareerde HAP, een wat norse stotterende grote robot waarvan we zijn functie nog niet weten. Hun namen zijn namelijk afkortingen oftewel hun functiecode. De Engelse titel van dit boek 'In the Lives of Puppets' doet vermoeden dat de robots een soort van de poppen zijn. Het is vooral een zinspeling op Pinokkio, de robot hebben wel degelijk een eigen wil. En een eigen soort humor.

In tegenstelling tot Pinokkio is Victor wat minder naïef en heeft goede vrienden om hem heen. Deze vriendschap is een van de sterke punten van het boek. TJ Klune kan goed overweg met de thema's van anders zijn, LGBTQ+, vriendschap en gevonden familie. Maar als ik het vergelijk met mijn beleving van het eerste boek dat ik van hem heb gelezen spreekt het mij door de wat langzame ontwikkeling van het verhaal en het minder krijgen van antwoorden op vragen minder aan. Ik mis iets meer de uitdieping van het verhaal en het warme gevoel dat ik kreeg van 'Het weeshuis in de azuurblauwe zee'.