Lezersrecensie
Een boek dat je diep raakt
En nu ik van Diana de Laat, Droomvallei Uitgeverij, 1ste druk 2024
Nadia is nog een kind als er een stiefvader in haar ouderlijk huis verschijnt. De man blijkt een sadist pur sang te zijn en terroriseert vooral het jonge meisje. Als volwassen vrouw ondervindt Nadia nog altijd de gevolgen hiervan: ze voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van anderen, maar kiest zelden of nooit voor zichzelf. Alom is haar schuldgevoel aanwezig alsof die stiefvader nog altijd over haar schouder meekijken.
De Laat heeft voor twee verteltijden gekozen, het nu en het vroeger. Dat maakt de nog steeds aanwezige littekens verklaarbaar en zichtbaar. In haar nawoord geeft de schrijfster aan dat deze roman volledig autobiografisch is. Dat echter maakt een roman nog niet automatisch een waardevolle. En nu ik is dat wek.
Het taalgebruik in het boek is tamelijk eenvoudig. Knap is hoe De Laat haar kinderstem laat spreken in de toen-hoofdstukken. Dat vergroot de geloofwaardigheid. Soms zijn er wat veel details gegeven die niet alle boeiend zijn als belevenissen, maar dit boek moet je niet lezen als primair literair en dat is dus niet een al te sterk bezwaar.
De roman is hoopvol: Nadia gaat in therapie en gezien het feit dat dit boek voor ons ligt, heeft deze een positief effect. Ik kan mij voorstellen dat de tekst gebruikt kan worden in een therapeutische omgeving.
Nadia is nog een kind als er een stiefvader in haar ouderlijk huis verschijnt. De man blijkt een sadist pur sang te zijn en terroriseert vooral het jonge meisje. Als volwassen vrouw ondervindt Nadia nog altijd de gevolgen hiervan: ze voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van anderen, maar kiest zelden of nooit voor zichzelf. Alom is haar schuldgevoel aanwezig alsof die stiefvader nog altijd over haar schouder meekijken.
De Laat heeft voor twee verteltijden gekozen, het nu en het vroeger. Dat maakt de nog steeds aanwezige littekens verklaarbaar en zichtbaar. In haar nawoord geeft de schrijfster aan dat deze roman volledig autobiografisch is. Dat echter maakt een roman nog niet automatisch een waardevolle. En nu ik is dat wek.
Het taalgebruik in het boek is tamelijk eenvoudig. Knap is hoe De Laat haar kinderstem laat spreken in de toen-hoofdstukken. Dat vergroot de geloofwaardigheid. Soms zijn er wat veel details gegeven die niet alle boeiend zijn als belevenissen, maar dit boek moet je niet lezen als primair literair en dat is dus niet een al te sterk bezwaar.
De roman is hoopvol: Nadia gaat in therapie en gezien het feit dat dit boek voor ons ligt, heeft deze een positief effect. Ik kan mij voorstellen dat de tekst gebruikt kan worden in een therapeutische omgeving.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Toetser01
Gesponsord
Als er een vreemde jongen arriveert in het sprookjesachtige dorp Near, duurt het niet lang voordat er kinderen verdwijnen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
