Heerlijk boek

Ik heb hier al eens gezegd dat het geven van punten aan een boek een hachelijke onderneming is, maar toch schroom ik niet om Abarat zomaar vijf sterren te geven.
Barker gaf me met dit heerlijke boek weer een Jan-Klaassen-en-Katrijn-gevoel. Met ‘weer’ bedoel ik twee momenten. Ten eerste las ik het twintig jaar geleden al, toen het uitkwam in de mooie vertaling van Wiebe Buddingh’ (die overigens veel mooie vertalingen op zijn naam heeft staan, bijvoorbeeld de ‘Harry Potter’-boeken). Ik las het toen in één ruk uit.
Het tweede punt bedoel ik letterlijk. Abarat lezen geeft het gevoel weer als een kind met rode koontjes naar een poppenkastvoorstelling te kijken. Zo’n moment waarop de boef Jan Klaassen van achter besluipt met een grote knuppel in zijn knuist? Zo’n moment dus. De kinderen in de zaal schreeuwen zich schor om Jan Klaassen te waarschuwen...
Begrijp me niet verkeerd. Ik had het ook heel anders kunnen aanpakken en zeggen hoeveel treffende overeenkomsten dit diepzinnige werk heeft met ‘Alice in wonderland’, dat uit de wereldliteratuur niet meer weg te denken meesterwerk. Maar dat deed ik lekker niet.