Prijzenregen

Het enige gelukte sf-verhaal van Asimov, dat dan ook maar meteen tot beste sf-verhaal ooit werd uitgeroepen, is een flauw aardigheidje vergeleken met 'Enemy mine', het openingsverhaal van deze bundel. Het verhaal won terecht een Nebula én een Hugo. Ik was destijds (in 1985 geloof ik) al geroerd door de mooie strekking (hoewel Hollywood er flink wat populaire avonturenallures overheen gepist had) van de geschiedenis over Jeriba, Zammis en Davidge, maar het geschreven verhaal is veel mooier. Alleen al hier om is de bundel het lezen waard (wat ik dan niet begrijp is dat de mooie titel in het Nederlands 'Een vijand met drie vingers' is geworden).
De 'maangodin' (Hugo nominee) en 'Elektriciteitspark' (oorspronkelijk 'Palely Loitering', goed voor een BSFA award, een Hugo nominatie en een Locus nominatie) zijn ook zeer lezenswaardig, maar het laatste verhaal, 'Ker-Plop' (Hugo nominatie) is nog het heerlijkst om te lezen. Doe maar.
Van de oorspronkelijke bundel ('Best Science Fiction Novellas of the Year #2') heeft 'Songhouse' van Orson Scott Card (toch ook genomineerd voor een Hugo) het niet gehaald. Waarom niet?