Verdoemenisspel ...

Op de voorkant van Duivelsspel zegt Stephen King: "Ik vind Clive Barker zo goed, dat ik bijna letterlijk met mijn mond vol tanden sta." Bijna niemand weet natuurlijk of deze collegiale aanbeveling ('als jij zegt dat je mij goed vindt, dat zeg ik dat ook over jou, win-win') ook maar iéts met dit boek te maken heeft, maar de uitspraak past heel goed: Barker schijft namelijk bijna net zo beroerd als King. Dat wil zeggen dat de eerste helft, zo'n 150-170 pagina's bestaat uit een degelijke en zorgvuldig opbouw, als een achtbaankarretje dat opgehesen wordt. Is het karretje echter eenmaal boven , dan dondert het met een rotvaart van magie, wreedheden en porno regelrecht naar beneden.. Clive lijkt wel het jongere broertje van Stephen (ze schelen vijf jaar) en probeert zijn grote broer te evenaren, nee, te overtreffen. Dus het moet wreder, sadistischer, pornografischer en duivelser.