Psychologisch dieper en de plot wordt ingewikkelder, maar daarom niet beter

Voor een zoveelste keer wordt de hulp van Arendsoog en zijn vriend Witte Veder ingeroepen. Dit keer door een jongen wiens stiefvader ontvoerd werd en wiens moeder zich financieel ten gronde richtte om het losgeld te kunnen betalen.
Zoals gewoonlijk proberen de twee helden under cover te blijven al zal dat niet helemaal lukken.
Enerzijds schetst P. Nowee hier een persoonlijk drama bij de moeder die haar man en haar geld kwijt raakt, anderzijds blijkt al snel dat dat zaakje stinkt. Degene die informatie kan geven wordt vermoord. Arendsoog moet een reeks aanslagen proberen te verijdelen, zowel tegen zichzelf en Witte Veder als tegen mogelijke informanten. Hun doorzicht groeit maar dat van de lezer nog veel meer en sneller. De climax is dan eigenlijk geen echte verrassing meer, wel een triest dieptepunt voor de moeder.
Uiteraard loopt het allemaal weer goed af.
Een verwilderde en gevaarlijke hond speelt een belangrijke rol, Witte Veder als dierentemmer ook.