Lezersrecensie
Clochard laat zich helemaal gaan en schuift langzaam naar de rand van de afgrond
De cover staat symbolisch voor de inhoud van het boek: een ouderwetse telefoon die van de haak ligt met op de kiesschijf een foto van een mooie jonge vrouw. Hoofdfiguur Gray is een schrijver die na het uitbrengen van zijn eerste, tamelijk sukselvolle, boek aan writer's block lijdt, leeft teruggetrokken in zijn "gribus" als een soort clochard op het randje van complete armoede. Centaal in zijn leven staat de telefoon die hij bewust van de haak legt terwijl hij in gedachten beleeft hoe men hem probeert te bellen.
Na enkele korte hoofdstukjes kom je dat allemaal te weten en verwacht je het begin van het eigenlijke verhaal. Tevergeeefs, zal blijken. De schrijfster, toch werelberoemd als één van de grootste detectiveschrijfsters aller tijden (Wexford), laat zich in deze pscychologische detective helemaal gaan. Tot op de laatste paar bladzijden blijft ze het dagelijkse leven en het verleden van Gray minutieus uitrafelen. Vanuit zijn eigen verwrongen standpunt en zonder eigenlijk echt wat nieuws te brengen.
Het is een eeuwig herhalen van de denkwereld van een uitgeblust narcist die zichzelf helemaal laat gaan.
Zoals de titel zegt en het verhaal aan de lezer wel snel duidelijk maakt, dit kan niet goed aflopen. Het eenzijdige verhaal klopt niet helemaal (of helemaal niet) en hij trapt met open ogen in "De valstrik". Op de laatse bladzijden krijgen we dan nog een onverwachte plottwist. Terwijl Gray zich al heel fatalistisch bij zijn lot had neergelegd. 150 bladzijden minder en dit had een goed kortverhaal kunnen zijn.
Na enkele korte hoofdstukjes kom je dat allemaal te weten en verwacht je het begin van het eigenlijke verhaal. Tevergeeefs, zal blijken. De schrijfster, toch werelberoemd als één van de grootste detectiveschrijfsters aller tijden (Wexford), laat zich in deze pscychologische detective helemaal gaan. Tot op de laatste paar bladzijden blijft ze het dagelijkse leven en het verleden van Gray minutieus uitrafelen. Vanuit zijn eigen verwrongen standpunt en zonder eigenlijk echt wat nieuws te brengen.
Het is een eeuwig herhalen van de denkwereld van een uitgeblust narcist die zichzelf helemaal laat gaan.
Zoals de titel zegt en het verhaal aan de lezer wel snel duidelijk maakt, dit kan niet goed aflopen. Het eenzijdige verhaal klopt niet helemaal (of helemaal niet) en hij trapt met open ogen in "De valstrik". Op de laatse bladzijden krijgen we dan nog een onverwachte plottwist. Terwijl Gray zich al heel fatalistisch bij zijn lot had neergelegd. 150 bladzijden minder en dit had een goed kortverhaal kunnen zijn.
1
Reageer op deze recensie