Een hoogtepunt in het leven van de Schaduw - tussen de moorden door

De cover is van de gebruikelijke, makkelijk herkenbare soort. Een gestileerd zwart mannetje met een soort hoed en wat te roken tegen een eenkleurige achtergrond. Het is de associatie van dit welhaast logo met het leesplezier bij de werken van Havank dat de verkoop moet aanzwengelen.
Het boek begint met een aaneenschakeling van toevalligheden en door mekaar lopende verhaallijnen, zonder dat de schrijver daar orde in aanbrengt. De lezer moet net zoals De Schaduw zich laten verrassen, de losse draadjes proberen samen te voegen tot een samenhangend geheel en tot een conclusie te komen. Voorwaar niet makkelijk. Silvère is ondertussen in de reeks helemaal naar de achtergrond verdrongen maar Manon en Aranea spelen nog wel een belangrijke rol.
Aranea helemaal, dat blijkt wel uit de epiloog en dat alleen al maakt dit een bijzonder boek in een toch wel heel bijzondere reeks.
Chirurgie, smokkel en spionage, drie verhaallijnen waarbij de betrokkenen niet zo duidelijk op 1 draadje kunnen vastgepind worden, alles lijkt door mekaar te lopen, zonder een duidelijk begin of einde aan het kluwen. Een definitief einde komt er via enkele moorden en dat is dan voor de Schaduw houvast om het kluwen te ontwarren en de draden te scheiden.
Symbolisch en centraal staat het schip Nemesis.
Zoals gebruikelijk wordt de Schaduw omgeven door vrouwelijk schoon, wat niet noodzakelijk betekent dat ze even lieftallig als mooi zijn. Uiteraard is er het assortiment boeven waar de Schaduw het mee aan de stok krijgt... tot de dood er op volgt.
Duidelijk nog een boek uit de tijd voor de opvolging door Terpstra en het overdreven bombastische woordgebruik. Maar alle elementen - humor, spanning, aktie, romantiek en woordspelingen en taalvirtuositeit - zijn al aanwezig. Zoals altijd is ook dit boek een aanrader. Al is het niet absoluut noodzakelijk, het verdient aanbeveling om de boeken min of meer in volgorde te lezen doordat Havank de gewoonte heeft om personages te hergebruiken maar ook om ze een al dan niet tragische dood te laten sterven.