Van 8-ball tot klavertje-vier

De korte inleiding tot het boek op de achterflap geeft een behoorlijk accurate situering van wat de lezer(es) kan verwachten. In de eerste hoofdstukjes wordt dit onderbouwd met allerlei details en worden de meeste andere kaakters, die verder nog een rol van enige betekenis zullen spelen, voorgesteld. Hoofdpersoon Florine Braspenning laat haar carrière in de advocatuur in de steek om een rijk bohémien leven te kunnen leiden als houdster van een kunstgalerij.
Bij het begin van het verhaal denkt ze alles te hebben: een nieuw begin, geld, drank, vrienden en vriendinnen, vrienden-kunstenaars, seks, leuke woonst, fanastische kunstgalerij... Maar dan lijkt alles in duigen te vallen en raakt ze een beetje de pedalen kwijt: haar ex blijft haar lastigvallen, ruzie met haar vriendinnen, galerij onder water, kunstwerken beschadigd, deurwaarder, onbetaalde rekeningen en een knallende ruzie met haar nieuwe buurman - die ze wel een kanjer vindt.
Het is een feelgood, dus het voelt nooit aan als het begin van een drama, de schrijfster maakt altijd wel duidelijk dat er een oplossing zal gevonden worden. De focus ligt dan verder op het aanpakken van die problemen en het lijmen van de brokken, maar de rode draad en het grootste deel van de tekst is gewijd aan de ontluikende relatie tussen Florine en haar buurman.

De cover is passend zachtroze gekleurd, met uiteraard prominent de titel en de naam van de schrijfster. Daartussen zitten een aantal getekende symbolen verweven die elk op zich op een belangrijk aspekt van het verhaal duiden. Zoals een shilderijkader, een 8-baal, een lippenbalsem, een klavertje-vier, een ring met vuuropaal, een suikerspin, ... Het boek is uitgegeven in een duidelijk, makkelijk leesbaar lettertype. Het is ingedeeld in veel korte hoofdstukjes die telkens onder het nummer de naam van de persoon bevat van waauit het verteld wordt, meest FLorine, anders Mark. Achteraan vinden we een dankwoord waarin Dominique Lap een paar dingen verduidelijkt en daarna een erg korte bio met foto van de auteur.

De karakters hebben allemaal een beetje dezelfde achtergrond, de kunstwereld, verdienen makkelijk veel geld, leven vooral voor hun eigen pleziertjes en geven het verdiende geld al even makkelijk weer uit. Pluk de dag, geen zorgen voor morgen. Het is dan ook niet zozeer hun achtergrond of emotionele en psychologische diepgang die het verschil maakt maar wel de rol die ze in het leven van Florine en Mark spelen. Het grootste deel speelt zich af in Amsterdam met een uitstapje naar Frankrijk voor Florine en naar Amerika voor Mark. Het is hedendaags - er wordt vlot van allerlei sociale media gebruik gemaakt - maar wel gezien door een roze bril, criminaliteit, rellen, verloedering e.d. komen niet aan bod.

Er komen een aantal stomende scènes voor in het boek, van het genre "porno van vrouwen voor vrouwen", die het elders het label "hete chick-lit" opleverde. Dit vormt onderdeel van de belangrijkste verhaallijn, die van de zich ontwikkelende relatie tussen Florine en Mark. Knallende ruzie, excuses, wederzijdse aantrekkingskracht, misverstanden, gebruik maken van mekaar, schaamte, weer seks...
Een zijlijn is die van Mark die met zijn eigen situatie in het reine moet zien te komen. Verder is er Florine die haar problemen die vooral financieel zijn maar wel haar toekomst hypotheceren moet opgelost krijgen (al is daar altijd haar broer als potentële redder in nood). En natuurlijk Florine die de vriendschapsbanden met haar twee beste vriendinnen moet zien te herstellen.

Het boek is een opname uit het leven van alledag van een speciale groep mensen en geen diepgravende psychologische analyse, geen grote drama's. De aktie en spanning zijn die welke zich voordoen bij iemand die een beetje met zichzelf in de knoop zit, meer plannen heeft dan financiële middelen en een relatie wil uitbouwen wat met ups- en downs gepaard gaat.
Het blijft altijd er luchtig en positief (eigen aan het genre natuurlijk). Humor zit zowel in de gebeurtenissen en de dialogen als in een soort zelfraltiverende ironie waarbij FLorine vermijdt om zichzelf al te serieus te nemen. Hilarisch is het stukje met de suikerspin.
Romantiek vormt natuurlijk de essensie van het verhaal. Wie dit boek leest zal nooit meer normaal kunnen reageren bij het zien van het gebruik van lippenbalsem...
De titel is nogal mysterieus, wat is een vuuropaal? Het duurt tot ongeveer bladzijde 60 voor we dat te weten komen. Her en der zal er nog wel een vermelding zjn maar verder speelt die niet echt een rol, tot bij de climax waar die een letterlijk schitterende illustratie van vormt. Mysterieus blijft de reden achter de 8-ball tattoo. Ook Mark stelt de vraag maar krijgt geen antwoord.


Het boek is geschreven door een vrouw en bedoeld voor vrouwen en dat merk je natuurlijk aan de manier waarop vrouwen in het boek getypeerd worden. Vrouwvriendelijk, terecht natuurlijk, een weerslag van hedendaagse moraal en relaties, maar gelukkig niet doorgeslagen woke. Net goed om het aangenaam leesbaar te maken. Zoals de quote op de cover stelt: "Thee, chocola, deur op slot en lezen maar!"