Lezersrecensie
Een 12-jarig genie wil via de wetenschap het drinkwaterprobleem in de wereld oplossen... en doet het!
Max Einstein, briljant wetenschapper, professor aan de universiteit en leider van een team knappe koppen die wereldproblemen via de wetenschap trachten op te lossen. Superfan van haar beroemde naamgenoot Albert, met een groot gat in haar geheugen wat haar verlden en afkomst betreft en... 12 jaar.
En dat jonge geweld zien we op de cover uitgebeeld waar ze met 2 van haar vrienden in volle aktie getoond wordt. Op de achterflap zien we een gestileerde tekening van haar met karakteristiek rood haar en wapperende lange regenjas, zo wordt ze meestal herinnerd.
Achteraan het boek zijn een aantal bladzijden met praktische proeven en tips toegevoegd, het eigenlijke verhaal is 250 blz. lang, vlot leesbaar lettertype, grote druk en onderbroken door heel wat paginagrote illustraties. Deze illustraties van de talentvolle Beverly Johnson zijn meestal een visualisering van een wetenschappelijk principe dat in de omringende tekst werd verklaard.
Want dit is een jeugdboek met een toch wel heel speciale insteek: wetenschap als basis van alles - zonder het religie te laten worden. En beseffend dat zelfs de grote Albert Einstein het wel eens fout had. Diens uitspraken worden overal in het boek geciteerd. Evenals enkele van Mahatma Ghandi wanneer het boek in Indiƫ speelt.
Het begint in Amerika waar Max zich stierlijk verveeld terwijl ze toch professor aan een prestigieuze universiteit is - met twee bodyguards.
Als de vijandige organisatie van dr. Zimm haar op het spoor komt, vertrekt ze op missie naar Ierland waar kinderen ziek worden van het drinken van pompwater.
Vervuild drinkwater zal ook het probleem zijn dat ze in Indiƫ zullen moeten proberen op te lossen, al komt er daar dan nog georganiseerde misdaad bij.
In het kamp van dr. Zimm maakt ook een robot met A.I. zijn intrede. De auteurs demonstreren heel humoristisch de zin en onzin van deze A.I. en wat de beperkingen en risico's zijn.
De algemen teneur zijn kinderen die strijden tegen de vervuiling, maar dan op een hoogtechnologische wijze met onbeperkte fondsen. Dit geeft meteen een duidelijke hint naar wat de mogelijkheden van de mensheid zijn mocht er een einde aan oorlog, misdaad en verspilling komen.
Veel van de wetenschap is niet al te moeilijk te begrijpen, het effect zit hem vooral in de ingenieuze toepassing ervan. Max is op de vlucht en dat mag je letterlijk nemen. Zij en haar vrienden rennen, rijden, vliegen heel wat af.
Er zijn twee kampen, het ene uiteraard dat van Max, waarbij de tegenstanders van Max vertegenwoordigd worden door dr. Zimm, oorspronkelijk althans. Hun principe is ongebreidelde hebzucht. Delen van het verhaal worden meestal vanuit het standpunt van Max verteld, de rest van dr. Zimm. De lezer krijgt daardoor het voordeel om meer te weten dan de medespelers in dit avontuur.
Het verhaal speelt in het hier en nu, maar wel in een wereld die wat vereenvoudigd werd om het allemaal bevattelijk te houden.
Voor jongeren met meer dan een beetje wetenschappelijke nieuwsgierigheid die willen ijveren voor een betere wereld. Tjokvol humor en aktie met enkele grimmige en spannende momenten.
Psychologisch sterk, de schrijvers gaan geen morele dilemma's uit de weg en maken duidelijke keuzen (of laten althans Max die maken).
En dat jonge geweld zien we op de cover uitgebeeld waar ze met 2 van haar vrienden in volle aktie getoond wordt. Op de achterflap zien we een gestileerde tekening van haar met karakteristiek rood haar en wapperende lange regenjas, zo wordt ze meestal herinnerd.
Achteraan het boek zijn een aantal bladzijden met praktische proeven en tips toegevoegd, het eigenlijke verhaal is 250 blz. lang, vlot leesbaar lettertype, grote druk en onderbroken door heel wat paginagrote illustraties. Deze illustraties van de talentvolle Beverly Johnson zijn meestal een visualisering van een wetenschappelijk principe dat in de omringende tekst werd verklaard.
Want dit is een jeugdboek met een toch wel heel speciale insteek: wetenschap als basis van alles - zonder het religie te laten worden. En beseffend dat zelfs de grote Albert Einstein het wel eens fout had. Diens uitspraken worden overal in het boek geciteerd. Evenals enkele van Mahatma Ghandi wanneer het boek in Indiƫ speelt.
Het begint in Amerika waar Max zich stierlijk verveeld terwijl ze toch professor aan een prestigieuze universiteit is - met twee bodyguards.
Als de vijandige organisatie van dr. Zimm haar op het spoor komt, vertrekt ze op missie naar Ierland waar kinderen ziek worden van het drinken van pompwater.
Vervuild drinkwater zal ook het probleem zijn dat ze in Indiƫ zullen moeten proberen op te lossen, al komt er daar dan nog georganiseerde misdaad bij.
In het kamp van dr. Zimm maakt ook een robot met A.I. zijn intrede. De auteurs demonstreren heel humoristisch de zin en onzin van deze A.I. en wat de beperkingen en risico's zijn.
De algemen teneur zijn kinderen die strijden tegen de vervuiling, maar dan op een hoogtechnologische wijze met onbeperkte fondsen. Dit geeft meteen een duidelijke hint naar wat de mogelijkheden van de mensheid zijn mocht er een einde aan oorlog, misdaad en verspilling komen.
Veel van de wetenschap is niet al te moeilijk te begrijpen, het effect zit hem vooral in de ingenieuze toepassing ervan. Max is op de vlucht en dat mag je letterlijk nemen. Zij en haar vrienden rennen, rijden, vliegen heel wat af.
Er zijn twee kampen, het ene uiteraard dat van Max, waarbij de tegenstanders van Max vertegenwoordigd worden door dr. Zimm, oorspronkelijk althans. Hun principe is ongebreidelde hebzucht. Delen van het verhaal worden meestal vanuit het standpunt van Max verteld, de rest van dr. Zimm. De lezer krijgt daardoor het voordeel om meer te weten dan de medespelers in dit avontuur.
Het verhaal speelt in het hier en nu, maar wel in een wereld die wat vereenvoudigd werd om het allemaal bevattelijk te houden.
Voor jongeren met meer dan een beetje wetenschappelijke nieuwsgierigheid die willen ijveren voor een betere wereld. Tjokvol humor en aktie met enkele grimmige en spannende momenten.
Psychologisch sterk, de schrijvers gaan geen morele dilemma's uit de weg en maken duidelijke keuzen (of laten althans Max die maken).
1
Reageer op deze recensie