Het is een topper en zal dat nog lang blijven.

Een boek van meer dan een halve eeuw geleden dat nog niks van zijn leesplezier heeft ingeboet.
De cover toont Krabat bij het rad van de watermolen en met enkele raven op de voorgrond. De molen staat centraal in het gebeuren, Krabat is de hoofdpersoon rond wie alles draait en de raven zijn een alternatieve gedaante van de tovenaarsleerlingen.
Er is maar 1 verhaallijn maar het boek is onderverdeeld in 3 grote stukken. Deel 1 gaat over de leertijd van Krabat, de gruwelen die hij langzaam ontdekt, de geheimzinnigheid en ook de vriendschap die hij ondervindt. Het tweede deel gaat dan over zijn tijd als volleerde molenaarsknecht waarbij hij aan zijn - figuurlijke - boeien begint te rukken. In het derde deel komt hij openlijk in conflict met de molenaar en zal hij uiteindelijke de confrontatie op leven en dood aangaan.
Het ganse boek wordt geschreven vanuit het perspektief van Krabat en volgt daarin zijn groeiproces tijdens zijn tijd in de zwarte molen. Aanvankelijk bang en naïef, later heel wat slimmer maar toch nog altijd een beetje naïef. Het speelt in Bohemen, een plaats die vaak verbonden wordt met duistere praktijken en zwarte kunst. Het is meer dan vijftig jaar geleden geschreven maar zou ook vandaag kunnen spelen - het gebrek aan moderne communicatiemiddelen speelt niet mee, de kindermishandeling, amroede en hongergevoel zetten het eerder buiten de tijd dan dat ze als een anachronisme overkomen.
Het is verrassend volwassen voor een jeugdverhaal, wat mogelijk een verklaring vormt voor de vele prijzen die het boek gewonnen heeft. Het staat niet voor niks nog altijd erg hoog in alle lijstjes met beste jeugdverhalen aller tijden. Psychologie is niet de hoofdzaak maar van begin tot eind is het boek wel doordrenkt met een grimmige sfeer en onderhuidse spanning. De jaarlijks terugkerende dood van een leerling en de geheimzinnigheid daarrond houden de aandacht vast en dwingen tot doorlezen. Veel valt er niet te lachten, er is een vleugje romantiek, eerst van de tragische soort en later bij Krabat leidt dat tot de climax wanner hij en zijn geliefde hun leven op het spel zetten. Maar al bij al blijft het 100% platonisch.
In de dialogen en bij de beschrijvingen blijft het allemaal nogal oppervlakking wat waarschijnlijk te wijten is aan de doelgroep waarvoor het bestemd is.