Lezersrecensie
Een meisje sluit vriendschap met een sprekende fles, die ook nog een erg brutaal is
Een uniek thema: een sprekende fles die tot leven gewekt wordt door de knoflookadem van een jong meisje. Het meisje, Misja, heeft een moeder die zich altijd ziek voelt en het bed houdt en een vader die werkt en nooit thuis is. Daardoor moet Misja het huishouden doen terwijl ze nooit vriendinnetjes mag ontvangen.
Ze sluit vriendschap met de fles, die nogal brutaal blijkt te zijn, en gaat op avontuur.
Haar belevenissen zijn niet echt wereldschokkend maar wel grappig.
De tekeningen van Leo Fabri verluchtigen de tekst, zijn duidelijk en groot, zwart-wit, en ondersteunen het verhaal.
Schoemans brengt hiermee weer een leuk verhaal voor de beginnende lezertjes in de bekende Zonneboek-reeks.
Onderliggend speelt een serieus thema, de kindonvriendelijk leefsituate in flatgebouwen en dat duidt erop dat het al een ietwat ouder boek is. Dat standpunt was namelijk erg in bij de linkse wereldverbeteraars totdat ze besloten dat iedereen zo klein mogelijk en liefst boven op mekaar moet gaan wonen, dus supergrote flatgebouwen met piepkleine appartementjes zijn nu de ultieme natte groenlinkse droom. Het andere dat wordt aangeklaagd zijn ouders die vooral naar zichzelf kijken en hun gezin en kinderen verwaarlozen. Dat is vandaag niet anders en daardoor blijft het boekje aktueel relevant. Maar het is toch vooral een leuk verhaal om te lezen of voor te lezen, waar ook best over mag gepraat worden.
Ze sluit vriendschap met de fles, die nogal brutaal blijkt te zijn, en gaat op avontuur.
Haar belevenissen zijn niet echt wereldschokkend maar wel grappig.
De tekeningen van Leo Fabri verluchtigen de tekst, zijn duidelijk en groot, zwart-wit, en ondersteunen het verhaal.
Schoemans brengt hiermee weer een leuk verhaal voor de beginnende lezertjes in de bekende Zonneboek-reeks.
Onderliggend speelt een serieus thema, de kindonvriendelijk leefsituate in flatgebouwen en dat duidt erop dat het al een ietwat ouder boek is. Dat standpunt was namelijk erg in bij de linkse wereldverbeteraars totdat ze besloten dat iedereen zo klein mogelijk en liefst boven op mekaar moet gaan wonen, dus supergrote flatgebouwen met piepkleine appartementjes zijn nu de ultieme natte groenlinkse droom. Het andere dat wordt aangeklaagd zijn ouders die vooral naar zichzelf kijken en hun gezin en kinderen verwaarlozen. Dat is vandaag niet anders en daardoor blijft het boekje aktueel relevant. Maar het is toch vooral een leuk verhaal om te lezen of voor te lezen, waar ook best over mag gepraat worden.
1
Reageer op deze recensie