Een spannend verhaal rond een groot maatschappelijk taboe

Een landelijk zandpaadje in een stukje wilde natuur, zo ziet de cover eruit. Dat verwijst natuurlijk naar de plaats waar het lijk zal gevonden worden en tegelijk naar de Engelse omgeving waar een deel van het onderzoek zich zal afspelen - waar Wexford jurisdictie heeft.
Het grootste deel zal echter in de grootstad Londen plaatsvinden.
Geen al te groot lettertype, maar alleszins duidelijk leesbaar.
Wat begint als een doorsnee moordonderzoek zet Wexford en Burden al meteen voor een muur. Hoewel het slachtoffer herkend wordt, weet niemand waar de dame woont of ook maar iets over haar achtergrond, behalve dat ze in Londen zou wonen en er zelfs een zaak zou kunnen hebben.
Wexford volgt een heel erg vaag spoor en werkt zich daardoor in nesten.
Ook op privé vlak lopen de zaken niet bepaald op wieltjes. Een dochter heeft huwelijksproblemen en trekt met haar twee zoontjes terug bij haar ouders in.
Zoals gebruikelijk krijgen we het verhaal vanuit het perspektief van Wexford met veel aandacht voor het wel heel erg moeizame traject dat die in het begin moet afleggen. Elk spoor loopt dood.
Wexford, zijn vrouw en dochter vormen de hoofdfiguren in het stuk privé-leven. Professioneel speelt zijn rechterhand Burden eerder een rol op de achtergrond, waar ook de commissaris vertoeft.
De focus ligt op Londen en de politie aldaar. Wexford kent hen en weet dat hij heel voorzichtig met hen moet omgaan, uit ervaring. Er is een relatief klein kringetje betrokkenen, verdachten kan je dat zeker niet noemen, en Wexford spint de ene vergezochte theorie na de andere, zonder echter ook maar de minste vooruitgang te boeken. Integendeel, hij maakt zich onsterfelijk belachelijk tijdens een iets te voorbarige aktie.
Rendell weet als geen ander hoe de aandacht van de lezer vast te houden. In dit geval met hersenspinsels, persoonlijke problemen, depressieve gedachten en valse sporen. Toch verveelt dit geen moment, al zit er ook geen geweldige spanning in. Het boeit wel en de lezer worstelt mee met Wexford in de hoop om toch maar een licht aan het einde van de speurtocht te zien.
Zoals vaak gebruikt de schrijfster ook in dit boek twee zware thema's die het boek een diepere maatschappelijke dimensie moeten geven. Homoseksualiteit en de emancipatie van de vrouw. Toch blijkt dit maar een basis te vormen voor het echte, eerder schokkende thema, althans in die tijd.
Dit geeft het boek wel een goed uitgewerkte psychologische dimensie, karakters worden ontleed en allesbelave glorieus voor het voetlicht geleid. Er heerst voortdurende een spanning op de achtergrond die zich zoals verwacht ontlaadt in de climax, zonder nagelbijtend te zijn.
Sommige dialogen en mijmeringen getuigen van een fikse dosis humor.
Dit boek zou op een positief manier woke kunnen zijn, maar gelukkig was dat destijds nog niet uitgevonden.