Never trick a trickster

Het bouwt op van situatieschets over gevoel dat er iets niet klopt naar moord, dan levensgevaar en de uiteindelijke climax.
Niets is wat het lijkt maar toch blijft alles makkelijk te volgen omdat de schrijfster het perspektief van Evie/Lucca blijft vasthouden.

Het begint een beetje als een vrolijke schelmenroman, Evie leeft haar leventje, lijkt wel gelukkig en is ook tegen alles en iedereen opgewassen dank zij een gedegen voorbereiding.
Al snel blijkt dat er iets niet klopt in dat plaatje. Vanaf dat zal er steeds een stapje verder gezet worden in het nu en komen we meer te weten over de omstandigheden en hoe alles lijkt te evolueren. Dat wordt dan afgewisseld met een stapje in het verleden, vaak met Evie dan een andere valse identiteit heeft aangenomen en een “klus” doet, iets crimineels en avontuurlijks met een randje gevaar. Al snel wordt duidelijk dat ze enerzijds het vele geld dat ze zo vlot verdient goed kan gebruiken, dat ze van dit leventje wel houdt maar dat het ook niet allemaal vrijwillig is, er is dwang en een sfeer van gevaar die steeds nadrukkelijker op de voorgrond komt.
Eigenlijk gaat het om een beperkt aantal karakters waarrond het hele verhaal draait. Zowel het heden verloopt chronologisch als de flash-backs die ook het verleden van Evie gedeeltelijk chronologisch en gedeeltelijk ad-hoc ter verduidelijking van bepaalde details belichten.
Paranoia en misleiding komen overal voor, vaak moet de lezer samen met Evie meerdere lagen van leugens en halve waarheden proberen te doorzien.
Als snel wordt duidelijk dat Evie niet alleen staat, al is het probleem wie ze wel en wie niet kan vertrouwen.
Personen lijken paarsgewijs, soms als antipoden, voor te komen. Mr. Smith en Devon als personen op de achtergrond, Evie en George die elkaar overal ontmoeten als contactpersonen, de valse Lucca en James als slachtoffer, Ryan en Rachel die Evie te help komen…

Chantage, spionage, crimineel netwerk, diefstal, misleiding, vermommingen… hoe Ashley Elston deze elementen combineert met geweld, dreiging en moord is echt wel uniek en origineel.

Elke fase in het verhaal betekent telkens weer een plotwending. Waar het eerst nogal gezellig en een beetje grappig begint, krijgen we al snel door dat onder het laagje vernis een spionne/dievegge schuilgaat die zich ingewerkt heeft bij een man die op donderdagen een crimineel netwerk leidt.
De ontmoeting met haar dubbelgangster die zich ook nog eens onder Evies echte naam voorstelt, diefstal van identiteit dus, en een mysterie vormt, gevolgd door een dubbele moord.
Dan mr. Smith die zich tegen haar keert en overlevert aan de politie. Gevolgd door de verdenking dat Ryan Smith kan zijn. En dan op het einde wanneer de maskers echt afvallen en het er voor Evie hopeloos uitziet.

Alle karakters zijn vanuit het oogpunt van Evie beschreven. Zij is positief ingesteld en de schrijfster brengt dat ook over in haar karakters. Zelfs de slechtste en meest meedogenloze moordenaar wordt toch nog altijd goedlachts en vriendelijk voorgesteld. Psychologisch is er een tegengestelde beweging aan de ontwikkeling van het verhaal. Naargelang er lagen van geheimzinnigheid in heden en verleden afgepeld worden, komt er steeds een diepgang en complexiteit in de psychologie van de karakters bij. Dat maakt ze steeds levensechter en maakt het ook makkelijk voor de lezer om mee te leven.

Mr. Smith blijft de man op de achtergrond, eerst toont hij zich als beschermer, dan als (gedwongen en criminle) werkgever en nog later vormt hij een steeds groter wordende bedreiging.
Evie toont dat ze heel bekwaam is in haar vak, maar toch ook nog enige ethiek behoudt. Zij evolueert van vrolijk profiteurtje van elk buitenkanjse dat het leven haar biedt naar een vierdimensionele schaakspeelster waarbij de inzet van het spel haar leven is.
Devon is en blijft geheimzinnig, is een techneut die leidt aan paranoia maar zal zich toch buiten zijn comfortzone wagen om Evie te helpen en te beschermen.
Ryan is niet zo makkelijk te doorgronden, hij is zes zevende zuiver op de graat, maar donderdag leidt hij een crimineel netwerk. Langzaamaan raakt Evie er van overtuigd dat hij de geheimzinnige mr. Smith is. Het is de verdienste van de schrijfster dat de lezer dat gevoel al iets eerder heeft.
George komt steeds meer voor in het verhaal, en wordt zo van een toevallig contactpersoon haast een vriend.

De locatie is Amerika en het gebruik van grote afstanden (zonder landsgrenzen), het gebrek aan identiteitspapier, het gemak waarmee een valse identiteit kan aangenomen worden laat geen andere locatie toe. Het speelt in het heden, dat merk je aan het gebruik van de GSM maar vooral de oude burner telefoons die niet traceerbaar zijn. Bij de stukken die in het verleden spelen heeft de schrijfster opgelet om daar geen anachronismen te introduceren.
Dit geeft perfekt de sfeer in de huidige tijd weer, misschien een tikje meer onbevangen en positief dan je vandaag zou verwachten.

De spanning wordt langzaam opgebouwd. We beginnen met een positief gevoel, Evie die vol zelfvertrouwen bepaalde gesprekken voert waarbij ze weet dat anderen haar figuurlijk willen doen struikelen. Dan de integratie bij de vriendenkring van Ryan waarbij we toch al het gevoel krijgen dat er bepaalde dingen niet kloppen. De vermelding van de titel “Wie het eerst liegt” als een levensmotto van Evie duidt ook op verborgen bodems. Dan komt de valse Lucca, haar en James’ dood en verandert het verhaal in een sneltrein. Spanning en gevaar nemen hand over hand toe. Met een aantal ingenieuze maar nogal merkwaardige sprongen en verdachtmakingen tot een climax waar meteen ook de grootste plotwening van het hele boek in verwerkt zit.
Ik las achteraan dat de filmrechten verkocht zijn en het boek ook daadwerkelijk zal verfilmd worden. Terecht.

Heel veel speelt zich af in de gedachtenwereld van Evie. Gelukkig slaagt de schrijfster erin om die heel gevarieerd en interessant te houden. Dat er tussen heden en verleden gesprongen wordt zorgt ook voor afwisseling. Het springen in de tijd staat in dit geval ook gelijk aan het springen tussen locaties. Samen met de korte, maar zeker niet ultrakorte, hoofdstukken bevordert dat de snelheid. Uiteraard speelt de aktie, de verplaatsingen, het bespieden, het vluchten, het spelen van rollen… ook mee om het spannend en afwisselend te houden.
Ashley Elston is er vooral in geslaagd om dit een stabiel verhaal te maken, van in het begin is het aangenaam om lezen, niet te moeilijk om te volgen, intrigerend, spannend en vol aktie. Dat verslapt nergens, het wordt van begin tot eind op een hoog niveau volgehouden.
Jammer dat het geen Nederlands talent is, dat merk je misschien toch ook wel aan de zeer vlotte schrijfstijl, die dank zij de excellente vertaling door Hanneke van Soest voor ons behouden blijft.
Beeldend geschreven, focus op 1 hoofdpersoon en klaar om verfilmd te worden.

De leesbaarheid zou voor niemand een drempel mogen vormen, geen moeilijke woorden, wel typisch Amerikaanse begrippen als vb Throwback Thursday. Maar we kijken toch allemaal Amerikaanse films.
Ik heb er van genoten en vermoed dat dat voor de meeste lezers wel het geval zal zijn.