Nachtmerrie

Het nieuwste boek van Marcel van Driel is er een in de reeks novelles van uitgeverij Kluitman. Er is wel een verschil: dit is een novelle+. Dat wil zeggen iets dikker (hier 162 pagina's). Het boek is een zelfstandig te lezen verhaal , alhoewel het een vervolg is op 24 uur. Ik zou de lezer aanraden toch eerst het eerste boek te lezen. het verschaft meer duidelijkheid over de hoofdpersoon/hoofdpersonen.
Ik heb altijd de onhebbelijke eigenschap om eerst zelf de boeken te lezen vooraleer ik ze aanschaf voor onze schoolmediatheek. Ik las een artikel over de teloorgang van de mediatheek in het tijdschrift 'Lezen'. Gelukkig hebben wij er nog een, al is de mediothecaresse met pensioen gegaan.
Dit boek heb ik echter aangeschaft omdat het eerste boek goed was en de recensies - onder meer op deze site -vrij lovend.
Misschien dat ik daarom minder heb genoten - te hoge verwachting - van dit tweede deel. Dat kwam overigens tot stand omdat het eerste boek in drie top drie van De Jonge Jury terechtkwam. Dus ruiken zowel auteur als uitgever een succesformule.

Het verhaal gaat over Claire die een 24 uur durende klopjacht heeft overleefd, maar wel slachtoffers heeft gemaakt. Dat zijn bijvoorbeeld de twee zoons van Gideon.
Dit heerschap zweer wraak en daarom worden alle betrokkenen ontvoerd naar een landgoed in Frankrijk. daar begint de jacht op het gezelschap, waarbij dodelijke slachtoffers allerminst worden uitgesloten. Kan Claire Gideon stoppen?

De wrede sfeer liet mij denken aan boeken van Kevin Brooks. Daarnaast staat voorin dat het boek niet bepaald voor watjes is. Het stipt ook onderwerpen aan als PTSS en zelfmoord.

Het kan zijn dat ik wat afgestompt ben of milder geworden met het stijgend aantal levensjaren, maar de bedoelde leeftijdsgroep kan er minder problemen mee hebben dan ik.
Bij mijn vorige beoordeling schreef ik overigens ook al over de vele vloekwoorden. Nu ben ik niet van De Bond tegen vloeken, maar de auteur maakt veel te vaak gebruik - persoonlijke opvatting- van allerlei vloekwoorden. dat oogt armoedig (fukfukfukfukkingshithell (bladzijde 93) en dat veelvuldig. Dat heeft Van Driel niet nodig, want hij heeft een vaardige pen. Leerlingen -tenminste bij ons op school- vloeken al meer dan iedereen lief is.
Mijn collega - hier bekend als hijvannederlands - vindt dat waarschijnlijk minder storend. voor mij doet dat afbreuk aan het geheel.

Ik kon mij meer vinden in de beoordeling van Melissa. Het tweede deel is goed voor liefhebbers van deze duistere inhoud, maar ik vind het eerste deel (dat heb ik al heel vaak geschreven ) beter.

3,5 ster voor dit boek . Aftrek van halve punt vanwege het taalgebruik.
Ik ga uiteraard vragen aan de leerlingen wat zij van dit boek vinden.
Leeftijd ca. 14+