Ongewenst zwanger

Bij deze jongerenroman in vrije versvorm moet ik altijd denken aan het werk van Sarah Crossan. Zij schrijft ook boeken in deze vorm. Het boek 'Nieuwe maan' van haar vind ik echt mooi.
Je moet altijd -althans ik - even wennen aan deze schrijfstijl. Om maar met de deur in huis te vallen: ik had meer verwacht van deze nieuweling van Groothuis, bij mij vooral bekend als dichter (o.a. in Plint-uitgaven).

Het is zeker geen slecht boek, maar het heeft geen onuitwisbare indruk achtergelaten. De thema's - adolescentie, ongewenste zwangerschappen en abortus - zijn gewichtig.
Het verhaal gaat over Mel die een verhouding heeft met Boris, maar zwanger raakt van een ander. Ze durft het - zeker niet aan vader, vanwege zijn starre houding - te vertellen.
Ze wikt en weegt en kiest ervoor abortus te plegen.
Ondertussen lezen we hoe het Mel vergaat in relatie tot haar ouders en Robin.

Het verhaal leest vlot, maar zoals gezegd, ik vind het niet geheel beklijvend. De stijl is soms poëtisch. Dat past ook bij deze auteur.
Naast de niet geheel beklijvende inhoud verbaas ik mij over - blijft persoonlijk - weinig aantrekkelijke omslag. Het is een boek voor ca. 13 jarigen en ouder. Dan zou ik als uitgeverij voor een ander omslag hebben gekozen. De eierwekker lijkt mij niet uitnodigend. Het omslag en flaptekst zijn voor de keuze van een boek voor deze leeftijd belangrijk. Dat kun je jammer vinden of betreuren, maar zo werkt het wel. Ook de omvang (dat is hier niet aan de orde) kan belemmerend werken.
Een ander opvallend aspect zijn illustraties. Ik zie de laatste tijd zelfs gerenommeerde illustratoren een kleine duit in het zakje doen. Bijvoorbeeld de gelauwerde Sophie Pluim.
In dit boek zijn de illustraties van de mij onbekende Jantien Derks, maar ik heb werkelijk geen idee waarom deze simpele pentekeningetjes in het boek zijn opgenomen. Het verhaal had best zonder deze illustraties gekund en ik vind ze ook nog niet mooi. De tekeningen op bladzijden 186 en 187 zijn daarvan een goed voorbeeld. Totaal niet nuttig en veel te simplistisch.

Door al dat gemopper lijkt het dat ik dit boek helemaal niet mooi vind. Dat klopt ook weer niet. Soms verwacht je er gewoonweg meer van. Ik ben misschien teveel verwend door Sarah Crossan.

Drie sterren.