Ook Walcheren dreigt te verdwijnen

Over Marco Kunst stak ik al eens eerder de loftrompet. Dat hij meerdere boeiende boeken schreef is helder. Marco Kunst is een van de beste auteurs van ons land. Het ging daarbij - bij het steken van die loftrompet - vooral over het boek 'Patroon'. Dat vind ik een topper, een prachtig boek.
Het genre spreekt mij dan ook al, dat helpt ook al bij een beoordeling.

Zijn nieuwste boek is een sciencefictionachtige avonturenroman. Dat genre ligt mij in principe wat minder, maar ik heb toch wederom genoten van de schrijfkunst, het schrijverstalent, van Marco Kunst.
Het verhaal speelt zich af in het jaar 2317. Van de Zeeuwse eilanden is alleen Walcheren overeind gebleven. Dat het zich hier afspeelt zal overigens geen toeval zijn, want volgens de bio is de auteur een geboren Zeeuw.

Er zijn vier hoofdpersonen (Bries, Lutijn, Naomi en Wikke). Vanuit hun perspectief lees je de gebeurtenissen. Ze weten soms niet van elkaar waar ze zijn, het is dus geen samenwerking van een kwartet tegen de overheers
er. Er komt een storm op het eiland af, zelfs Walcheren dreigt kopje onder te gaan. De redding is nabij als de firma Algas opduikt en de schade herstelt. Er blijkt echter een addertje onder het gras te zitten. De firma Algas wil de macht grijpen. Er moeten fabrieken gebouwd worden om algen te kweken. De bewoners kunnen weinig doen, maar toch heerst er onrust en verzet. Naomi zit in een extra moeilijke positie, want haar moeder is betrokken bij het Algas-project.
De simpele vraag luidst: Kan Walcheren bevrijd worden van deze op macht en kapitaal beluste firma?

Het boek is in drie delen opgesplitst: de ramp -de macht van Algas - opstand. Het is dus enigszins duidelijk welke kant het verhaal op gaat.
Naast de hoofdpersonen zijn er - onder meer - ook interessante verhaalrollen weggelegd voor meester Pauwels (hoofd der school) en de verward overkomende meneer Wartelman (je zou er het woord wartaal in kunnen zien, want is deze man wel te geloven met zijn AI-gestuurde technologie met verouderde computers)en het paard Leun. Niet alleen paarden, maar ook dolfijnen spelen een belangrijke rol in de ontknoping.

Het kaart boeiende thema's als klimaatverandering en de macht van multinationals aan.
Voor wie het gebied minder goed kent is er op beide schutbladen een plattegrond afgedrukt. De meeste namen van plaatsen zijn daarbij aangepast. Om de twee bekendste te nomen Vlissingen heet Vlissse en Middelburg is Milburg geworden. Gelukkig(kwinkslag) heet het mooie Zoutelande nog steeds zo.

Het verhaal is geschikt voor lezers vanaf ca. 11 jaar en zal de toch iets meer geoefende lezer aanspreken.
Wederom een geslaagd verhaal. Ik zou er 4,5 ster voor geven - er is maar één Patroon -, maar gezien de schrijverskwaliteit van Marco Kunst wordt het naar 5 afgerond.