Echt en nep= necht

Het is wat met die boeken over rouwverwerking en dood. Het is inmiddels een hele lijst geworden. Het zijn allemaal boeken die er toe doen. Of je er nu vier of vijf sterren voor geeft, ach wat maakt dat uit?

Mariska Overman schreef boeken voor volwassen lezers. Ik heb nauwelijks kennis van boeken voor die groep lezers. Ik heb mij de afgelopen jaren - ruim veertig - vooral beziggehouden met de jeugdliteratuur. Daarom ben ik bekend met de auteur als schrijver van boeken voor jongeren. Dat zijn er nog niet bijzonder veel. ‘Eindspel’, een goed boek uit de novelle-reeks van uitgeverij Kluitman en ‘De zomer die alles was’ (4,5 ster).

Haar derde jeugdboek is wederom een mooi en aansprekend verhaal geworden. Tranen heeft het niet opgeleverd, wel genoten van de schrijfstijl, de gedachtegang en diepgang van het verhaal over Mijs. Haar broer Joes is om het leven gekomen bij een verkeersongeluk. Ze moet haar verdriet een plekje geven en haar therapeut - spottend mevrouw Puntjes genoemd - oppert om een rouwbot te maken, een computer- Joes te maken.
De vriend van Joes, Bowie, komt steeds dichterbij haar. Die blijkt een geheim te hebben. Mijs vraagt zich af of dat een strafbaar geheim is, maar uiteindelijk kijkt ze niet op van de onthulling.
Het is een ontknoping die jongeren een ruimere blik kan geven.

Moeilijk is de taal allerminst. Toch ontdek je gelijk dat Mariska Overman auteur is. Dat gebeurt op de wijze hoe ze situaties en gebeurtenissen omschrijft, een tikkeltje anders dan je in spreektaal zou doen. Dat typeert haar taalvaardigheid.
Ondanks het beperkte oeuvre op het gebied van jeugdboeken is het duidelijk dat zij een schrijfster van niveau is.

Dan kom je weer bij die dekselse score. Zoals de vorige keer bij haar boek beschreven zou ik er als schools cijfer een 9 voor toekennen. Dat is 4,5 ster. Nu toch geswitcht naar vijf sterren. Dat komt ook door het schitterende omslag. Erg aantrekkelijk.

Ik las overigens bij een van de beschrijvingen over dit boek op deze site die leeftijdsaanduiding 10-12 jaar. Dat vind ik eigenlijk onjuist. Het boek heeft heel veel te bieden, zeker nog voor de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Mijn advies 10 plus en veel en veel ouder. Hopelijk denken de taaldocenten er ook zo over en kan het Gouden Ei in de kast blijven.

Vijf sterren en dat zonder te huilen.