Ons gezin

Van Pim Lammers mocht ik - toen AI nog niet bestond of niet werd toegepast - een aantal boeken recenseren voor NBD Biblion. Daaronder 'Hoe beroof je een bank'(serie Tijgerlezen) en de voortreffelijke dichtbundel 'Ik denk dat ik ontvoerd ben'. Bij beide recensies kan ik mij actief herinneren dat ik de boeken allebei kon waarderen en daarbij ook in het achterhoofd houdende het leesplezier dat anderen eraan kunnen beleven. Het gaat bij een recensie immers niet puur om je eigen opvatting.
Samengevat: ik ben een liefhebber van het werk van Pim Lammers, die helaas negatief in het nieuws kwam over een zaak die niets met zijn schrijverskwaliteiten te doen heeft.

Nu is er een langwerpig prentenboek van zijn hand verschenen onder de titel 'Een ongelofelijke grote. ongelofelijk gevaarlijke leguaan'. Dat deed hij overigens in samenwerking met de illustratrice Natascha Stenvert. Een prentenboek drijft namelijk ook op de kwaliteit.
Die zijn ook aansprekend, bonte illustraties gemaakt met diverse materialen in diverse groottes.

inhoud
Soepel rijmend zonder dat rijm de overhand krijgt (lees rijmdwang) vertelt de ik-figuur over zijn gezin. Hij heeft de gezinsleden maar getekend, want het zijn er nogal veel en ze worden niet graag gefotografeerd (actueel rondom privacywetgeving).
Op de tekening staan drie vaders, twee moeders, een dozijn broertjes en zusjes. Daar blijft het niet bij . Er is ook nog een soort van dierentuin: zeven puppy's, acht katten e, een volière met vogels, zebra's en kinderboerderijdieren waaronder varkens. Binnenkort moet er ook een nijlpaard aan de veestapel worden to4egevoegd.
MAAR: het allerleukste vind de ik-figuur zijn ongelofelijke grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan.
Dan valt de ik-figuur door de mand, want zijn ware gezin blijkt heel saai te zijn met één vader, één moeder en een zusje. Hij is best jaloers op klasgenoten met twee vaders, een bonusvader, twee moeders en één vader en op Kai met twee vaders en twee moeders en op Sam, Sem en Sim met wel acht broers en zussen.
Oké, heel saai dus, maar soms ...
En zijn wensenlijstje voor de volgende verjaardag blijft beperkt tot één grote wens: een ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan.

Erg leuk en fantasievol verhaal, leuk beschreven, leuk getekend.
Prima boek om voor te lezen en te bekijken (voor klassenverband zijn sommige tekeningetjes wat klein) . Voor kinderen vanaf ca. 5 jaar.

4,5 ster voor Pim en Natascha.