Omdenken gevraagd

Als je leest dat een boek 'absurd' goed is (dat schreef 'DeLeesmeester' op deze site en je leest de beoordeling van Jaap Friso op zijn website, fan ben je geïnteresseerd in het nieuwste boek van Patrick Ness. Die auteur ken ik van de 'Chaos'-trilogie en zijn bekroonde boek 'Zeven minuten na middernacht'.
Dit boek is een uitstapje naar kinderliteratuur bedoeld voor lezers vanaf ca. 10 jaar.

In de beschrijving van Jaap Friso viel mij één woord op: omdenken. Dat heb je nodig om dit boek te waarderen.
En ik moet eerlijk bekennen dat mij dat minder goed lukt dan de beoordelaar op deze site.
Het boek is prima vertaald door Yorick Goldewijk (Gouden Griffel-winnaar).
Misschien ligt het wel aan de stemming - soms komen er veel negatieve vibes bij iemand binnen door nare gebeurtenissen, het kan je leesbeurt maar beïnvloeden, ik kon wat minder in het verhaal komen van Zack, de hagedis. Het kan ook zijn dat het minder vertrouwd is dat dieren hier de hoofdpersonages zijn, alhoewel een link met het menselijk bestaan en de menselijke relaties voor het oprapen liggen.
Naar het einde toe kwam ik wat meer in het verhaal, een verhaal dat het begin is van een serie. In 2026 verschijnt 'De heel,heel belangrijke hoed'.

Wat gebeurt in dit eerste deel?
Zack en twee andere hagedissen worden tot 'gangmonitors' benoemd door schoolhoofd Wombat, het hoofd met de stalen kont. En dat laatste gegeven blijkt aan het eind ook nog nuttig.
In de functie van gangmonitor krijgt Zack het gelijk aan de stok met een hautain en agressief heerschap de pelikaan 'Pelicarnassus. Als Zack hem een draai om de oren geeft in zijn nieuwe functie, zweer de pelikaan wraak. Zack is nogal bescheiden van aard en gevoelig. Vooral het gegeven rond zijn moeder laat dat zien.
Dat lijkt een heel spannend boek te worden. Het is echter hilarisch en slapstickachtig. Zack heeft heel Frankrijk op zijn knie, een erfenis van zijn familie.
Natuurlijk, onderlagen kun je veel lezen en 'vertalen' naar menselijk gedrag. Het blijft een dolwaas verhaal.

De zwart-wittekeningen zijn eenvoudig, cartoons, maar passen wel bij de inhoud van dit verhaal.

Ik zou er zelf 3,5 ster voor geven, maar we moeten weer optimistisch in het leven staan en blij worden van zulke verhalen die op de een of andere manier toch een glimlach op je gezicht tevoorschijn toveren. Daarnaast is het een humoristisch verzet tegen de almaar toenemende pesterijen (ook op scholen, met of zonder sociale media).
Daarom toch met overtuiging vier sterren ingevuld.

Zoals zo vaak ben ik heel benieuwd wat kinderen -daarvoor is het boek toch geschreven - van dit boek vinden. Ik heb in familiaire kring enkele proefpersonen. Eens vragen.
Zelf ben ik nog druk bezig met omdenken.