Theater Vonkestein

Als het gaat over Nederlandse auteurs die er toe oden komt je toch uit bij Joke van Leeuwen, Sjoerd Kuyper, Ted van Lieshout, Edward van de Vendel en voor de literaire fijnproevers Bennie Lindelauf. En uiteraard ook nog een hele rij namen van spraakmakende auteurs, zoals in het verleden Guus Kuijer.
Ik zou daar toch zonder aarzeling daar toch ook de schrijfsels van good old Jacques Vriens (inmiddels 78) willen bijtellen.
Hij schreef tientallen boeken, waaronder een heleboel schoolverhalen. 'Achtste groepers huilen niet' is daarvan nog altijd de bekendste titel. Zijn historische verhalen mogen ook niet ongenoemd blijven met toptitels als 'Oorlogsgeheimen' en 'Weg uit de Peel'.

Zijn nieuwste boek 'Kermiskind' hoort eigenlijk ook in de laatste categorie, omdat het verhaal zich afspeelt in 1925. Toch voelt het verhaal niet zo aan.
Rosa (13) staat met haar familie op kermissen. Hun gezelschap treedt op onder de naam Theater Vonkestein.
Theatermakers worden niet overal gepruimd, ze worden vaak als zonderling of buitenbeentje beschouwd. Ze worden vooral door gelovigen gewantrouwd.
Rosa's vader is directeur van het gezelschap en haar oom Gerrit hoort ook bij het gezelschap. Ze zijn nogal verschillend van aard. Oom Gerrit vindt een van de spelers, Teunis' een mietje. Hij heeft van een vijandig gezind persoon gehoord dat Teunis met Wolter Dijkmans. ontucht in die tijd, want ze zijn nog geen 21 jaar oud en homoseksualiteit roept afschuw op.
Ondertussen worstelt Rosa met haar gevoel voor het kermistheater. Wil zijn dit eigenlijk wel? Zij uit dit ook aan haar vader (die vol ongeloof reageert), maar als vader na een ongeluk in het ziekenhuis belandt, voelt Rosa zich toch schuldig.

Vriens heeft de personen een gezicht gegeven. dat is knap in een boek van zo'n 120 pagina's. Het had voor mij nog iets meer uitgediept kunnen worden. Ik bedoel van voor de jongere lezer - vanaf ca. 10 jaar . Hoe gaat het met de vader en de keuze van Rosa - voor de alerte lezers duidelijk voor de kermisoptredens is zij een echt kermiskind?
het verhaal geeft wel een helder beeld van die tijd, maar het gaat toch vooral om de onderlinge verhoudingen.
Mooi, net zoals veel boeken van deze rasauteur.

Ik zou er 4,5 ster voor geven, maar gezien de verdienste van Jacques Vriens voor de jeugdliteratuur slaat het wijzertje met gemak door naar de vijf.