Opgeofferd

Er zijn werkelijk weinig boeken die zo'n tegenstrijdige reacties oproepen. En laat ik eerlijk zeggen: ik heb mij hierover erg verbaasd. Daardoor werd ik zeker getriggerd om dit boek te lezen.
Het betreft een novelle voor young adults vanaf ca. 14 jaar geschreven door Jeroen Windmeijer. Volgens de bio ex niet-gelovige godsdienstdocent. Hij schreef voor volwassenen. Dit is zijn eerste boek voor de jeugd.
Ik ken Jeroen Windmeijer niet als auteur.

Emmy van Ruijven, ook schrijver van enkele boeken voor deze leeftijd en bekend van de zonenmaan-website, spreekt haar afschuw uit. Op haar site en ook hier als reactie bij Hebban. Op haar site is er ook een reactie van een zekere Luna. Die onderschrijft de afkeer en vermeldt er en passant bij dat ze moest overgeven na het lezen van dit boek.
Sorry, ik kan veel hebben maar deze dramatiek gaat mij veel te ver. Als je een boek niet mooi vindt, niet aanspreekt of zelfs tegenstaat? Klap het dan dicht en leg het weg of breng het terug naar de bibliotheek.

Lijnrecht daar tegenover de laatste recensie op Hebban, waarin een loftuiting gegeven wordt op dit verhaal gekoppeld aan de maximale score.

Ik kom veel eerder in het veilige midden uit, met de vermelding dat het verhaal niet veel indruk heeft gemaakt.
Uit de laatste recensie klopt het dat Windmeijer godsdienst en mystiek in het verhaal stopt. Hij doet ook geen inhoudelijke knieval naar de lezer. Ik vind het zelf teveel vanuit de volwassene geschreven en soms te belerend. . De grootste kritiek van de dames was de vrouwonvriendelijkheid. Dit wordt wel genoemd door bijv. een nep-monnik en de denkbeelden van Andrew Tate, maar in de dialogen wordt toch kritisch gereageerd o p deze vrouwonvriendelijke en beschamende uitspraken. Dat is best genuanceerd uitgewerkt door de auteur.

Nou is het een jeugdthriller, een misdaad verhaal. En daar zit mijn grootste bezwaar. Het komt pas veel later in het beknopte verhaal naar voren en lijkt een beetje erbij gesleept en onzorgvuldig uitgewerkt. Er moest ook nog spanning komen in het verhaal. Daarnaast nog zelfs een beetje liefde.
Er zijn vier hoofdrolspelers en ze gaan allemaal naar het Castlefeest in Lisse. Marcel en Kristian zijn allebei 15 jaar en gaan naar 4 VWO. Sinds de brugklas zijn ze onafscheidelijk, maar toch ook weer niet zo. Kristian vindt dat ze een beetje uit elkaar groeien.
Dan zijn er nog Sterren en Luna. Vriendinnen toch wel. Na een heleboel verwikkelingen omtrent opvattingen over geloof, vrouwen en vriendschap vernemen we dat Luna is verdwenen en de vraag of Marcels gedrag hier mee te maken heeft.

Het wordt allemaal erg snel afgehandeld. dat moet, want deze novelles hebben een beperkte omvang.

Nee, ik hoefde beslist niet te braken van dit boek. Het spreekt mij niet erg aan. ik zou er 2,5 ster voor geven. Het heeft wel een interessante en minder voorkomende thematiek - meestal worden bosjes meiden vermoord - en daarom heb ik als finaal verdict drie sterren toegekend.

Voorzijde en ondertitel zijn uitnodigend. Misschien was het verstandiger geweest als de auteur een fictief fantasyfestival had gebruikt.

Ik ben wel benieuwd naar meerdere leeservaringen en meningen over dit boek. Het roept in elk geval emotie en duidelijke meningsverschillen op. Laat van u horen.

Oh ja, de titel boven deze beschrijving slaat op de inhoud van het verhaal en mijn eigen leeservaring. ter geruststelling van beide dames. ik zal het boek niet op de mediatheeklijst zetten, maar het mag uiteraard wel gelezen worden. Ik ben namelijk ook benieuwd naar de mening van de jeugdige lezer.