Kai, Peer en tante Fee

De boeken uit de serie 'Tijgerlezen' staan in het algemeen hoog aangeschreven. Die reeks staat voor gelukkig (leren) lezen. Dat komt mede doordat er geen niveaubepaling is toegekend en ieder kind kan lezen waar het op dat ogenblik aan toe is. Dat wordt dan vaker een unieke leesmethode genoemd, maar waar is dat op gebaseerd/ De auteur moet een voor de doelgroep aansprekend verhaalschrijven, met of zonder AVI-aanduiding.
Twee opmerkingen hierbij: Ik vind het tekort door de bocht dat AVI-niveau bepaalde boeken ondermaats zijn. Veel (gerenommeerde) auteurs hebben prima boeken geschreven met zo'n niveaubepaling.
Tweede opmerking: In mijn beleving zijn de meeste boeken uit genoemde serie prima om te lezen. Ik heb veel boeken uit de reeks Tijgerlezen met plezier gelezen en enkele delen gerecenseerd.

Dit alles overwegende schrok ik even op de eerste pagina. Daar kwam een rare tante opgevoerd en die zou dan wel een pukkel op haar neus hebben. Even was ik bang voor een berg clichés. Deze opening vind ik wel erg belegen. Verderop is overigens nog zo'n standaard oplossing, al zou ik niet weten - gezien de geschetste situatie - hoe je dat anders voor elkaar kunt krijgen.
Maar zie, mijn schrik was snel weg toen ik het verhaal van Mohana van den Kroonenberg (mij bekend van het boek 'Dodo') verder las.
Hoofpersonage Kai moet tijdens de vakantie gaan logeren bij zijn tante, tante Fee. Dat is niet iets waar Kai naar uitziet. Zijn tante is raar en loopt krom. Haar huis lijkt wel een heksenhuisje, maar volgens vader bestaan sprookjes niet. En kabouters ook niet.
Dat had vader beter moeten weten. Kai vindt een rode kaboutermuts en even later ook de daarbij behorende kabouter. Tante Fee neemt de gewonde kabouter - Peer geheten - mee naar huis.
Kai wil maar een ding: naar huis en wel onmiddellijk. Dan groeit er een hechtere band tussen de kabouter en Kai en Peer. Dan blijken de rollen omgedraaid als Kai's ouders hem komen halen om hem uit de handen (klauwen) te redden van tante Fee.

Een vrolijk en geestig verhaal in groot en vet lettertype gedrukt. Onderdeel van dit succesvolle verhaal zijn de talrijke in donkere kleuren gemaakte illustraties. Ruige afbeeldingen gemaakt door Karst-Janneke Rogaar. Ze ogen 'slordig', maar dat heeft dit verhaal nodig. Het omslag geeft een goede indruk van de tekeningen.

Prima boek voor ca. 6 jarigen.
Dikke vier sterren.