Lezersrecensie
Met drank en humor de wanhoop te lijf
De Rotterdamse dichter Daniël Dee heeft met een flink aantal prachtige bundels zijn sporen ruimschoots verdiend. Ook als prozaschrijver en als bloemlezer van poëzie timmert hij flink aan de weg. Zijn meest recente bundel, 'Mond vol demonen', is het voorlopige hoogtepunt in zijn werk.
‘Mond vol demonen’ verscheen onlangs als onderdeel van ‘De doos van Passage’. Uitgeverij Passage bracht daarmee in één klap tien gloednieuwe dichtbundels in cassette op de markt, iets wat niet eerder in de Nederlandse literatuur (en waarschijnlijk ook niet in de rest van de wereld) is vertoond. De bundels zijn ook afzonderlijk te koop. Gelukkig maar, want ‘Mond vol demonen’ verdient een veel groter publiek dan die toch wel kostbare cassette zal krijgen. ‘Het is de beste, hartverscheurendste, grappigste wanhooppoëzie die ik in jaren onder ogen heb gekregen’, zegt Marjan Feith op de achterzijde van het omslag. Beter is niet te verwoorden van welk uitzonderlijk niveau ‘Mond vol demonen’ is.
In deze nieuwe bundel, liefst 90 pagina’s dik, worstelt Dee opnieuw met zijn talrijke angsten: voor de dood, voor het leven, voor hoe het verder moet met onze planeet en hoe het zijn geliefden zal vergaan. Om maar eens iets te noemen. Drank brengt verlichting, maar de daaropvolgende kater maakt het alleen maar erger. Erover schrijven dan maar, met humor als belangrijk wapen:
“ik wil niet weten
wie mij vandaag
de stuipen op het lijf
zal jagen
vaak zijn het de buren
soms is het de dokter
of zelfs mijn rusteloze benen
maar nooit de priester
al doet hij nog zo zijn best
dan helpt het om te drinken
drinken helpt het vergeten niet
maar beteugelt
daarom drink ik zo veel
en omdat het kan
vandaag zullen het vast
de buren wel weer zijn
die mij
de stuipen op het lijf jagen
die grimmig zwijgende buren met hun afschuwelijke chihuahua’s”
De verleiding om heel veel meer te citeren, is groot. ‘Mond vol demonen’ staat vol geweldige gedichten, die je eerst naar de strot grijpen, om je vervolgens aan het lachen te maken. Wie dit jaar maar één dichtbundel gaat kopen: deze dus.
‘Mond vol demonen’ verscheen onlangs als onderdeel van ‘De doos van Passage’. Uitgeverij Passage bracht daarmee in één klap tien gloednieuwe dichtbundels in cassette op de markt, iets wat niet eerder in de Nederlandse literatuur (en waarschijnlijk ook niet in de rest van de wereld) is vertoond. De bundels zijn ook afzonderlijk te koop. Gelukkig maar, want ‘Mond vol demonen’ verdient een veel groter publiek dan die toch wel kostbare cassette zal krijgen. ‘Het is de beste, hartverscheurendste, grappigste wanhooppoëzie die ik in jaren onder ogen heb gekregen’, zegt Marjan Feith op de achterzijde van het omslag. Beter is niet te verwoorden van welk uitzonderlijk niveau ‘Mond vol demonen’ is.
In deze nieuwe bundel, liefst 90 pagina’s dik, worstelt Dee opnieuw met zijn talrijke angsten: voor de dood, voor het leven, voor hoe het verder moet met onze planeet en hoe het zijn geliefden zal vergaan. Om maar eens iets te noemen. Drank brengt verlichting, maar de daaropvolgende kater maakt het alleen maar erger. Erover schrijven dan maar, met humor als belangrijk wapen:
“ik wil niet weten
wie mij vandaag
de stuipen op het lijf
zal jagen
vaak zijn het de buren
soms is het de dokter
of zelfs mijn rusteloze benen
maar nooit de priester
al doet hij nog zo zijn best
dan helpt het om te drinken
drinken helpt het vergeten niet
maar beteugelt
daarom drink ik zo veel
en omdat het kan
vandaag zullen het vast
de buren wel weer zijn
die mij
de stuipen op het lijf jagen
die grimmig zwijgende buren met hun afschuwelijke chihuahua’s”
De verleiding om heel veel meer te citeren, is groot. ‘Mond vol demonen’ staat vol geweldige gedichten, die je eerst naar de strot grijpen, om je vervolgens aan het lachen te maken. Wie dit jaar maar één dichtbundel gaat kopen: deze dus.
1
Reageer op deze recensie