Prachtig geschreven ellende

Laat ik maar meteen vaststellen:
Dit is het laatste boek dat ik van Douglas Stuart ga lezen!
Ik heb het toch uitgelezen, omdat hij een zeer goede, boeiende schrijver is. Maar wat een bak ellende krijg je over je heen met dit boek! Na Shuggie Bain nog meer ellende met een alcoholische moeder, de verpieterde armoe van de achterbuurten van Glasgow en het zinloze geweld in de strijd tussen protestanten en katholieken.
Bij iedere bladzijde die je omslaat, denk je: Wat staat Mungo nu weer te wachten. Want hij is een van de weinige figuren in dit boek, die onze sympathie verdienen. Je zou hem het liefst willen beschermen, want er gebeurt echt niets leuks in het leven van die jongen. Zelfs als er iets enigszins leuks lijkt, verwacht je ellende. En ja hoor, werkelijk alles loopt verkeerd af. Je houdt er weinig leesplezier aan over.
Zelfs aan het einde weet je niet hoe het afloopt. Het boek laat je met een nare nasmaak achter. Zonde van mijn leestijd!