Lezersrecensie
Alles behalve een sprookje
In Mermaid gaan we op avontuur met Gaia, een Ierse zeemeermin. Haar vader is de koning van de zee, maar niet zomaar een. Hij is een Tiran. Hij haat mensen. De mensen hebben zijn vrouw, de moeder van zijn kinderen, vroeger meegenomen en vermoord.
Op haar zestiende verjaardag mag Gaia voor het eerst naar de oppervlakte.
Ze is van plan uit te zoeken wat er met haar moeder is gebeurd. Maar dan ziet ze een mensenjongen. Ze ziet hem, is betoverd door hem.
Maar zal hij haar ooit zien? En zijn mensen echt zo gevaarlijk als haar vader beweert?
Een hervertelling van het Disney sprookje 'de kleine zeemeermin'. Maar dan ook een complete hervertelling! Dit boek is niet wat je er van zou verwachten. Het snijdt serieuze onderwerpen aan en er wordt geen suiker over gestrooid. Bam, kijk, dít gebeurt er dus achter gesloten deuren!
Door de eerlijkheid van de schrijfster zal ik dit boek niet snel vergeten.
Je beleeft het avontuur en de gruwelijke gebeurtenissen door de ogen van Gaia. Je zit in haar hoofd. Juist doordat je alleen Gaia haar gedachten leest, (en ze had een hele hoop gedachten) blijf je nieuwsgierig.
De schrijfster geeft niet al haar kaarten prijs en dat houdt het spannend
Het boek kon ik vooral in het begin vrij makkelijk weg leggen. Ik was benieuwd hoe het verder zou gaan maar het boek had me niet in zijn greep. Het kwam iets te traag opgang en de personages waren nog niet goed genoeg uitgewerkt. Zo werd er te veel aandacht aan de oma van Gaia besteed. En zou ik juist meer van de koning willen weten.
Gaia zelf was wel goed uitgewerkt, haar eigenwijsheid en het gebrek aan naïviteit waren duidelijk te merken. Ze was anders dan haar zussen en dat was verfrissend.
Ondanks dat ik het boek makkelijk weg kon leggen vond ik het een zeer geslaagd boek. Het verhaal werd zo eerlijk verteld, zo rauw en oprecht. Dat zie je niet vaak, er wordt niet omheen gedraaid.
Er zit een duidelijke (feministische) boodschap in het boek en dat waardeer ik enorm.
Als jij van zeemeerminnen, serieuze onderwerpen, feminisme en romantiek houdt, dan raad ik je dit boek zeker aan!
Op haar zestiende verjaardag mag Gaia voor het eerst naar de oppervlakte.
Ze is van plan uit te zoeken wat er met haar moeder is gebeurd. Maar dan ziet ze een mensenjongen. Ze ziet hem, is betoverd door hem.
Maar zal hij haar ooit zien? En zijn mensen echt zo gevaarlijk als haar vader beweert?
Een hervertelling van het Disney sprookje 'de kleine zeemeermin'. Maar dan ook een complete hervertelling! Dit boek is niet wat je er van zou verwachten. Het snijdt serieuze onderwerpen aan en er wordt geen suiker over gestrooid. Bam, kijk, dít gebeurt er dus achter gesloten deuren!
Door de eerlijkheid van de schrijfster zal ik dit boek niet snel vergeten.
Je beleeft het avontuur en de gruwelijke gebeurtenissen door de ogen van Gaia. Je zit in haar hoofd. Juist doordat je alleen Gaia haar gedachten leest, (en ze had een hele hoop gedachten) blijf je nieuwsgierig.
De schrijfster geeft niet al haar kaarten prijs en dat houdt het spannend
Het boek kon ik vooral in het begin vrij makkelijk weg leggen. Ik was benieuwd hoe het verder zou gaan maar het boek had me niet in zijn greep. Het kwam iets te traag opgang en de personages waren nog niet goed genoeg uitgewerkt. Zo werd er te veel aandacht aan de oma van Gaia besteed. En zou ik juist meer van de koning willen weten.
Gaia zelf was wel goed uitgewerkt, haar eigenwijsheid en het gebrek aan naïviteit waren duidelijk te merken. Ze was anders dan haar zussen en dat was verfrissend.
Ondanks dat ik het boek makkelijk weg kon leggen vond ik het een zeer geslaagd boek. Het verhaal werd zo eerlijk verteld, zo rauw en oprecht. Dat zie je niet vaak, er wordt niet omheen gedraaid.
Er zit een duidelijke (feministische) boodschap in het boek en dat waardeer ik enorm.
Als jij van zeemeerminnen, serieuze onderwerpen, feminisme en romantiek houdt, dan raad ik je dit boek zeker aan!
1
Reageer op deze recensie