Een boek dat er al lang had moeten zijn

Het boek is geschreven door Dipo Faloyin, die opgegroeid is in Lagos. Hij schrijft het boek met 1 grote missie, zoals de titel al zegt: Afrika is geen land. Er bestaat, volgens hem, vaak een te eentoning beeld over Afrika, en hij wil de lezer informeren en meer kennis bij brengen van het continent. Het eentonige beeld stoort hem en heeft ook veel invloed.
Het boek begint erg sterk. Met een beschrijving van de schrijver, zijn afkomst en Lagos.Hij heeft een unieke schrijfstijl, die ervoor zorgt, dat het vlot lees.
Ook deel 2, Dan verklaar ik u tot land, is erg goed neergezet. Hoe bizar het is dat een continent, door 14 landen uit Europa en de Vs verdeeld kan worden. Zonder maar enig besef wat het met de mensen doet, het met volkeren doet, dat het gewoon kan..... De gevolgen van deze grenzen, zet hij goed uiteen. Hiermee is er ook een goede inleiding voor deel 3 neergezet. Deze lukrake grenzen vormen al een groot probleem maar dat volgt , volgens de schrijver, een nog gevaarlijker wapen. De cameraploeg. Voordat je het hoofdstuk gaat lezen, heb je al gelijk een beeld. De vele hulpacties voor de honger in Afrika. Toch heb ik zelf het hoofdstuk met gemengde gevoelens gelezen. Zo noemt hij de film Kony die in 2012 uit kwam en dat in hetzelfde jaar de Lonely planet Oeganda uitriep als beste bestemming. De uitkomst laat zich raden, het toerisme in Oeganda daalde in 2012... Het is moeilijk in te schatten, hoe de situatie in dit land was, als de je veiligheid in acht neemt. Ik ben zelf in 2023 naar Oeganda geweest. Natuurlijk zit daar een hele tijd tussen. Mijn reis is prima verlopen, maar de verwondering onder de bevolking en bij de controleposten was groot dat wij zonder gids of chauffeur door het land reden. Zou ik het land aan bijv mijn ouders aanraden. Nee ondanks dat we echt mooie dingen hebben gezien en dat het een reis was die ons altijd zou bijblijven. Goed dit is natuurlijk een persoonlijke ervaring, maar zijn boek geeft ook zeker een persoonlijke mening weer...
In deel 4 wordt het verhaal van de 7 dictaturen verteld. Je schiet wel een beetje van plek naar plek maar hier wordt waarschijnlijk zonder dat hij het voor ogen heeft gehad, voor mij toch het beeld van het Continent Afrika geschetst als een gevaarlijk continent. Natuurlijk er is zeker een goede uitleg bij maar toch......
In deel 5 over de filmindustrie en de films die gemaakt worden over het continent en deel 6 over roofkunst zijn weer erg sterke hoofdstukken. Ik hoop oprecht dat het teruggeven van de roofkunst toch snel in een stroomversnelling komt.....
In het laatste deel blikt hij nog even naar de toekomst.... maar welke kant elk land op gaat ... is toch erg onzeker.

Een waardevol boek om te lezen, met een verfrissende blik. Kanttekening is wel dat je toch al een wat breder beeld van het continent moet hebben wil je het lekker vlot lezen. Zo moest ik toch enkele namen en situatie even opzoeken. Zo staat in deel 5 bijvoorbeeld: Binyavanga Wainaina heeft nog steeds gelijk.... tja het kan aan mijn kennis liggen, maar ik moest echt even opzoeken wie dit was......

Verder complimenten voor het boek.