Prachtig boek dat je laat nadenken

Amande krijgt op 1 dag 2 persoonlijke drama's te verwerken en stort helemaal in. Ze vlucht weg naar een afgelegen dorp in de Auvergne. Weg van de stad, weg van haar familie, weg van de bewoonde wereld.
Ze huurt een huisje waar ze zich volledig afsluit van de buitenwereld. Ze opent de luiken niet, ze wil niemand zien. Er komt een kat aangewandeld maar ook daar moet ze in eerste instantie niets van hebben.
Dan vindt ze bij het opruimen van het huisje de tuinkalenders van de vorige bewoonster. Stilaan wordt ze nieuwsgierig naar de tuin. Stap voor stap leert ze tuinieren aan de hand van de kalenders en begint ze weer plezier te beleven aan het buitenleven. Ze laat ook haar familie weer toe in haar leven en sluit vriendschap met de dochter van de vorige bewoonster.
Heel stilletjes komt de zon weer tevoorschijn in haar leven, leert ze omgaan met haar verdriet en leert ze de cyclus van het leven appreciëren.

Ik mocht dit boek vooruit lezen van Standaard Uitgeverij. En wat was ik er blij mee!
Waar Al het blauw...een echte roadtrip was, speelt dit verhaal zich bijna volledig af in the middle of nowhere in de Auvergne.
Je voelt vanaf de eerste bladzijden de diepe wanhoop en het allesoverheersende verdriet van Amande. Je leeft zo hard met haar mee. Meermaals heb ik mezelf de vraag gesteld "Wat zou ik doen in haar situatie?"
De kracht van de natuur wordt hier heel mooi beschreven. Waar Al het blauw...het moest hebben van de prachtige landschapsbeschrijvingen, word je hier meegetrokken in de schoonheid van de tuin, van bloemen, van wroeten in de aarde met je handen, van zien groeien en bloeien.

De kracht die uit dit boek spreekt, is ongelooflijk. Een boek over vallen en weer rechtkrabbelen, over gemis en herinneringen,...
Ik heb heel erg genoten van dit boek!