Rauw en aangrijpend

Mungo is een 15-jarige jongen uit een van de achtergestelde wijken van Glasgow. Zijn moeder Maureen is aan de drank en verdwijnt soms voor weken aan een stuk als ze weer eens een nieuwe vent heeft leren kennen. Zijn vader is dood. Zijn broer Hamish is een meedogenloze bendeleider. De enige die zich om het gezin bekommert is zijn zus Jodie. Mungo probeert zich staande te houden in de wereld van geweld tussen protestanten en katholieken, armoede, werkloosheid en uitzichtloosheid.
Dan leert hij James kennen, een zachtaardige katholieke jongen die een duiventoren heeft. Ze zoeken elkaar steeds vaker op en er bloeit een voorzichtige liefde tussen de twee jongens. Ze moeten zich echter anders voordoen dan ze zijn, want een liefde tussen 2 jongens, waarvan de ene dan ook nog eens katholiek is en de ander protestants, dat kan uiteraard niet in die tijd. Dan stuurt zijn moeder Mungo mee met 2 mannen die pas heeft ontmoet op een kampeertripje. Dat tripje zal Mungo zijn leven veranderen...

Na Shuggie Bain is dit het 2e boek van Stuart Douglas. Weerom beschrijft het de armoedige, rauwe wereld van de achtergestelde wijken van Glasgow. De armoede en uitzichtloosheid druipen soms van de bladzijden. Alcoholmisbruik en geweld zijn schering en inslag. Vooral het gedrag van Maureen, de moeder van Mungo, is vreselijk. Net als in Shuggie Bain is de moederfiguur die naam niet waard.

Ondanks de zwaarmoedige thema's vond ik dit een prachtig boek. Met een dikke pluim voor de vertalers, die niet alleen verschillende taalregisters opentrokken, maar ook nog eens de poëtische zinnen heel goed overbrachten in het Nederlands.

"Dat mensen demonen hadden wist Mungo maar al te goed. Die van Mo-Ma kwam tevoorschijn als ze wanhopig naar meer drank snakte. Haar demon was een platte, aalgladde slang met de bek en de kraaloogjes van een wezel en de klittenvacht van een schurftige rat."

Het boek switcht tussen het heden en het verleden, maar dat staat niet aangegeven in de hoofdstukken. Af en toe was ik daar even het noorden bij kwijt. Maar echt storend vond ik dit niet.

Omdat het boek bijna volledig wordt verteld vanuit het standpunt van Mungo, kan je niet anders dan je inleven in die bange, onzekere 15-jarige jongen die alleen maar gelukkig wil zijn. Ik sloot Mungo in mijn hart en ik denk vele lezers met mij. Stuart Douglas leverde opnieuw een pareltje af.