De foute glans van een bloedsteen

Na Cody is Bloedsteen de tweede thriller van Bernice Berkleef (1986). De auteur is een duizendpoot, want ze schreef voordien ook al jeugdboeken en Young Adult. Toen ze als kind van haar vader een boek over Griekse mythologie kreeg, was ze meteen in de ban van goden, helden en monsters. Hierop fantaseerde ze verder en haar passie voor verhalen en schrijven was geboren.

Bloedsteen vertelt het verhaal van Ella Verbeeck, die op een dag door de politie van haar bed gelicht wordt en gearresteerd voor helpen bij de illegale export van juwelen door haar vader. Ze heeft geen idee waar ze het over hebben. Haar vader Benjamin, een tachtiger, is ook gearresteerd en overlijdt van de opwinding. Ella wordt terug vrijgelaten om te constateren dat alles door haar handen glipt: vriend, werk, huis, bankrekeningen, ze heeft niets meer. Ze gaat naar Java, waar haar vader een huis heeft om uit te zoeken wat er aan de hand is. Welk geheim heeft haar vader, die in een jappenkamp heeft gezeten?

Ella is een typische nuchtere vrouw die in een klap al haar zekerheden in het leven verliest. Er zijn niet veel wegen die je dan nog kunt bewandelen; berusten in situatie of uitzoeken wat er aan de hand is. Ella neemt het heft in handen, maar doet af en toe toch ook wel naïeve dingen. Ze kent niemand in Indonesië en vertrouwt de verkeerde mensen. Een zoektocht naar het verleden van een familielid kan ook zaken aan het licht brengen die je liever niet had geweten. Dat geldt ook voor Ella. Al kan de lezer zichzelf de vraag stellen of ze bepaalde signalen niet vroeger had moeten zien of willen zien.

Het boek begint met Benjamin in Jakarta in 2003 als soort van proloog. Daarna gaat het verhaal naar Amsterdam in 2018 en verplaatst de setting zich terug naar Jakarta. In het boek krijg je stukjes mee van de overheersing van Nederland in Indonesië en later de dominantie van de Japanners. De Nederlanders werden in jappenkampen gestopt en slecht behandeld: dwangarbeid, mishandeling, vernedering, honger en slagen waren hun deel. Het is een oorlog die buiten Nederland minder bekend is, maar hier nog actueel is, zeker na de excuses die de koning Willem-Alexander dit jaar aangeboden heeft.

Bloedsteen begint direct spannend door de arrestatie. Wat volgt is geen bloedstollende actie, maar biedt wel voldoende prikkels om nieuwsgierig te maken. De boog wordt op die manier toch langzaam gespannen. Het verhaal heeft een logische opbouw met enkele sprongen naar het verleden. Het taalgebruik is prettig: de lezer vindt er geen moeilijke woorden, slecht lopende zinnen of geforceerde dialogen. De taal en het verhaal lopen vloeiend. Terwijl Ella meer en meer in het nauw gedreven wordt, denk je als lezer te weten waar het verhaal naartoe gaat, om dan toch weer anders te eindigen, zodat het einde onvoorspelbaar blijft.