Degelijk speurwerk

Yrsa Sigurdardottir is een IJslandse schrijfster van kinderboeken en thrillers. Ze is zowel bouwkundig ingenieur als schrijfster. IJsland is een eiland met iets van 330 000 inwoners. Het aantal moorden per jaar is beperkt tot 1 à 2. De pop is net zoals Lava, het vierde deel, vertaald door Willemien Werkman.

De pop bevat verschillende verhaallijnen. De proloog met het opvissen van een pop zet meteen de toon. De pop ziet er niet uit, wordt tot in detail beschreven en je voelt dan al dat er iets dreigends uitgaat van die pop. Toch wordt het aan een kind cadeau gegeven. Het boek maakt dan een sprong van enkele jaren. Er worden botten gevonden op de bodem van de zee. Van wie en of het om een misdrijf gaat is afwachten, ook voor Huldar. In afwachting van die resultaten wordt Huldar tijdelijk uitgeleend om te assisteren bij een misbruikzaak. Bij die zaak is Freyja betrokken en Huldar kijkt ernaar uit om met haar samen te werken. Freyja helpt bij gesprekken over mogelijk misbruik in een kinderopvanghuis. Al snel moet Huldar zich terug met een moord bezighouden, die op een drugverslaafde. In al de zaken stuit men steeds op het meisje van de pop.

Er is veel aandacht voor het meisje van de pop; men slaagt er niet in haar te vinden. Het kind heeft ook al heel wat meegemaakt in haar leven.

'Freyja had het idee dat het verlies van haar vader een barst had veroorzaakt in haar geestelijke gezondheid en dat het verlies van haar moeder, enkele jaren later, die in een gapend gat had veranderd. En het feit dat haar naaste familie niet in staat was gebleken om haar op te vangen had dat gat veranderd in een ravijn.'

Dit is het vijfde boek van de reeks met Huldar en Freyja en alhoewel het perfect als alleenstaande boek gelezen kan worden, mis je toch wel iets van de interactie die er in het verleden tussen de twee hoofdrolspelers is geweest. Zowel Freyja als Huldar worden in dit boek maar matig uitgewerkt. Je voelt wel dat er een spel van aantrekking en afstoting tussen beide hangt. Freyja heeft een sterk karakter, kan koppig uit de hoek komen en bemoeit zich met zaken waar ze zich niet mee mag bemoeien, maar daar trekt ze zich niets van aan. Ze maakt zich niet erg populair bij de politie.

'Het was altijd teleurstellend als onvriendelijke mensen ineens normaal reageerden of je plotseling hun betere kant lieten zien. De wereld was beter te verdragen als mensen zich aan hun karakter hielden.'

Het verhaal in De pop gaat traag en er wordt wel wat geduld van de lezer gevraagd. Echt op het puntje van de stoel zitten van de spanning is er niet bij. Onderhuids hangt er wel een duistere sfeer die zo kenmerkend is voor Scandinavische thrillers. Het onderzoek wordt gehinderd door leugens, ontwijkingen en achterhouden van feiten. Halfweg het boek is er een onverwachte ontwikkeling die menig lezer niet zal zien aankomen. Vanaf dan komt er iets meer vaart in het verhaal. Er blijven op het einde geen losse draadjes over en alles komt op een logische manier bij elkaar. De pop is geen actiethriller maar moet het hebben van degelijk speurwerk, goed voor enkele uren onderhoudend leesplezier.