Vluchtelingen-problematiek in een thrillerjasje

Jussi Adler-Olsen (1950) is een Deense thrillerschrijver. Sinds 2010 heeft hij een hele waslijst aan awards gewonnen in verschillende Europese landen. Hij was de jongste van vier en de enige jongen. Zijn vader Henri Olsen was sexuoloog en psychiater die samen met zijn gezin op het grondgebied van meerdere psychiatrische instellingen in Denemarken woonde. Ook de auteur bracht hier zijn jeugd door. Zijn boeken die meestal de top tien halen, zijn in meer dan veertig talen vertaald.  

Slachtoffer 2117 is het achtste boek uit de Q-serie. De Q-afdeling doet normaal cold cases, onopgeloste zaken waar al jaren geen beweging in zit. De Q-afdeling bestaat uit Carl Morck die de eigenlijke baas is, Rose die in feite alleen administratief werk mag doen en Assed, de man met de spieren. Tot nu toe ging het er nogal kolderesk aan toe in de afdeling, maar in dit deel wordt het ernst.  

Assad heeft veel kwaliteiten maar deed daar altijd heel duister over. Wanneer hij een foto ziet van een verdronken vluchtelinge, het 2117^de slachtoffer van het jaar, gaat hij helemaal over de rooie. Op de rand van een inzinking en met behulp van Rose die zelf uit een inzinking komt, gaat hij op zoek naar het verhaal achter de foto. Hij komt dicht bij het kwaad genaamd Ghaalib, dicht bij een aanslag en dicht bij zichzelf. De tijd tikt genadeloos weg terwijl hij probeert meer slachtoffers te voorkomen.  

Daarnaast is er een verhaallijn over Alexander, een jongeman die zijn dagen gamend doorbrengt en uit is op een missie, een missie om de onverschilligheid van de maatschappij betreffende de verdrinkende migranten te wreken. Hij heeft contact met de politie, maar ze weten niet wie hij is, waar hij is en wat hij van plan is.  

Slachtoffer 2117 behandelt een actueel thema, de Europese vluchtelingenpolitiek. We zien alle dagen beelden van drenkelingen, maar handelen er niet naar, zijn er al door afgestompt, het is bijna normaal. Het boek doet door het thema heel serieus aan, veel ernstiger dan enig ander deel en daardoor past het precies niet goed in de reeks. Het zijn wel dezelfde personages, maar toch anders.  

De verhaallijn over Alexander zit de hoofdlijn een beetje in de weg. Het breekt de belangrijkste verhaallijn, maar heeft er zijdelings mee te maken omdat ze over hetzelfde thema gaan. Na het hoogtepunt van het hoofdverhaal, moet dit zijverhaal nog afgehandeld worden en eigenlijk is de geest dan al uit de fles. Voor de lezer is het al goed geweest, maar dan volgt nog een afwikkeling.  

Het is goed dat de achtergrond van Assad opengestrokken is, want hij was tot nu toe een vreemde figuur die vragen over zijn achtergrond vermijdde. Zijn verleden en geheime acties in Syrië en Irak verklaren veel van zijn tot nu toe onverklaarbare kwaliteiten.  

Hoe het nu verder moet gaan met de reeks is een terechte vraag. Gaat Jussi Adler-Olsen verder met serieuze thema’s of keert het enigszins koldereske terug in het team dat cold cases oplost? Gaan ze terug cold cases oplossen of krijgen ze voortaan actuele zaken voor de kiezen?