Hoogespannen verwachtingen
Het gevaar met zulke boeken echter, is dat de verwachtingen voor een volgend deel gelijk hooggespannen zijn. Kan de schrijver zijn belofte waarmaken? Zal het volgende deel weer zo genieten zijn? Kan de schrijver de lezer wederom verrassen?
En met die vraagstukken begon ik aan het volgende deel uit de serie “Eilandgeheimen”. Dit keer las ik deel 5, “Verlaten”, geschreven door Gerard van Gemert.
In “Verlaten” maak je kennis met een heel nieuwe groep kinderen van Terschelling. Zo ontmoet je Rayan, een jonge knul waarvan zijn moeder net is overleden en die samen met zijn vader vorm probeert te geven aan hun nieuwe leven. Dat is best een uitdaging, maar het gaat ze wonderwel af. Meer problemen heeft Rayan met meisjes, zowel zijn buurmeisje Yara als zijn klasgenootje Elise vragen zijn aandacht, en Rayan weet nou niet echt hoe hij daarmee om moet gaan. Als hij dan ook nog getuige is van een mysterieuze briefwisseling waar zijn moeder een rol in lijkt te hebben gespeeld, en een derde meisje zijn hulp nodig lijkt te hebben, gaat alles wel heel erg door elkaar lopen en loert er gevaar uit een nog onbekende hoek.
Mysterie, avontuur, spanning, gevaar; allemaal ingrediënten die essentieel zijn voor een geslaagde jeugdthriller. En dat durf ik dit boek zeker wel te noemen; een geslaagde jeugdthriller. Tegelijkertijd voelt dit aan als een totaal ander boek dan deel 4. Rijper, misschien wel. Was ”Verdronken” nog bondig en doelgericht, in “Verlaten” neemt Van Gemert duidelijk meer tijd voor het gevoelsleven van de personages. De belevingswereld van Rayan krijgt meer ruimte en ook zijn gedachten worden meer uitgeschreven. Toch wordt het nergens sentimenteel of hoogdravend. De emoties van Rayan over het overlijden van zijn moeder worden bijvoorbeeld besproken zonder dat het verdrietig wordt. Zijn rouwproces heeft een hele integere, eerlijke rol in het verhaal, maar blijft secundair aan het grote mysterie en alle avonturen. Want ook die volgen elkaar in rap tempo op, ieder hoofdstuk heeft wel een eigen spanningsboog en ieder antwoord creëert een nieuwe vraag. Ook voor de lezers. Voorspelbaar is dit verhaal dan ook zeker niet.
Het boek leest wederom supermakkelijk weg. De hoofdstukken zijn kort, en het taalgebruik en woordkeus heel effectief zonder te simpel te zijn. Ook Rayan als hoofdpersoon is heel benaderbaar en goed uitgewerkt. Hoewel de problemen die hij het hoofd probeert te bieden niet voor alle jongeren herkenbaar zijn, zullen zij zich hoogstwaarschijnlijk goed in hem kunnen verplaatsen. Het is dan ook een erg sympathiek joch. Moeilijker vind ik dit te zeggen over zijn klasgenootje, en potentiele verkering, Elise, die mij als lezer enorm op de zenuwen werkt. Dat is natuurlijk persoonlijk, maar haar onbenoemde jaloezie en claimende gedrag vond ik echt een minpunt van dit boek. Ik kan mij ook voorstellen dat veel jongeren, en jongens in het bijzonder, op de romance tussen deze twee afhaken en dat is jammer van het verder uitstekende verhaal. Een verhaal dat echt op zijn eigen benen staat en los te lezen is van de andere delen uit deze serie.
Blijft de vraag; heeft de schrijver de hoge verwachtingen waar kunnen maken? Mijn reactie is stellig “JA!”. Misschien wel juist doordat dit boek toch een ander sfeertje heeft dan het vorige, het is echt een eigen verhaal met een eigen karakter. Voor de minder graag lezende kinderen biedt het mogelijk ietsje meer uitdaging omdat de tekst minder doelgericht is, en voor de wat gevorderde lezer is de aanwezigheid van het emotionele aspect misschien een leuk extraatje. Maar vooral is het weer een erg spannende jeugdtriller waar je jongeren vanaf een jaar of 12 zeker een plezier mee kunt doen. Jonger kan qua taalgebruik zeker ook, al vraag ik me af of het verhaal dan vanwege de aanwezige “coming-of-age-problematieken” ook nog aansprekend zal zijn. Hoe dan ook, Gerard van Gemert heeft mij met dit boek zeker niet teleurgesteld en ik geef “Verlaten” dan ook 4 sterren.
(deze recensie staat ook op mijn blog boekenvonk)
Reageer op deze recensie
Meer recensies van veravonk
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
