Een verwarrend boek...

"Mamma, wat lees jij nou?”
De stem van mijn dochter klinkt haast geschokt terwijl ze naast me komt zitten en met een opgetrokken neusje naar mijn boek kijkt. Ik snap haar. ‘Vleugels van de dood’ klinkt als titel al niet zo vrolijk, maar het boek van Beau Charlotte heeft ook nog eens een sombere kaft. Zwarte veren omlijsten een eveneens zwarte schedel met zwarte vleugels en een zwarte kroon. Al dat zwart maakt er een weinig gedetailleerde, grimmige massa van die zelfs door de chique gouden accenten niet opgevrolijkt wordt. Geen boek dat mij, eerlijk is eerlijk, op uiterlijk had kunnen verleiden tot lezen.

Tegelijkertijd maakte het me nieuwsgierig. Wat verborg dit boek? En zo, na een paar keer oppakken en toch weer wegleggen, kon ik eigenlijk niet anders dan dit boek toch een kans te geven. Lezen zou ik het! Maar ook dat lezen was in het begin best een kleine uitdaging; de eerste hoofdstukken leken nogal clichématig en voorspelbaar. Bovendien is een hoofdpersoon in de vorm van een bijzonder mooi, slim, leergierig maar bovenal onafhankelijk meisje, dat door de andere dorpsbewoners als een nogal zonderlinge buitenstaander wordt beschouwd, sinds Belle en het Beest ook wel een enigszins uitgekauwd concept. Maar toch… toch las ik door. Er was namelijk steeds iets dat mij boeide. Dat mij bleef prikkelen. Waren het de haast #metoo achtige situaties? De twijfel tussen wat nou goed is en wat nou kwaad? De maatschappelijke onrust? Het prille feminisme? Of toch simpelweg het vleugje romantiek, scheutje fantasy en de snuf magie? Ik weet het niet precies, maar het feit blijft dat ‘Vleugels van de Dood’ een Young Adult is die ik maar moeilijk weg kon leggen, en mij het hele verhaal lang toch gretig hield naar het verdere verloop.

Het is ook een boek dat groeit, lijkt het. Vond ik het de eerste pagina’s nog redelijk zoet voor een young adult, word ik op pagina 74 opeens verrast door een korte maar pikante seksscène die meteen duidelijk maakt waarom dit boek toch 16+ is. Hoofdpersoon Brynn zelf verdiept zich eveneens tot een boeiende vrouw. Vertwijfeld, gecompliceerd, maar sympathiek. Een fijn personage. En ook de andere karakters ontwikkelen zich, ontplooien zich in positief en negatief opzicht. Een erg interessante ontwikkeling, want hoe dun blijkt het lijntje tussen goed en kwaad…
Tegelijkertijd heb ik soms het gevoel dat er hoofdstukken zijn overgeslagen, volgen gebeurtenissen elkaar wel heel snel op, en mis ik hier en daar wat, soms toch wel essentiële, uitleg waardoor ik met verschillende dikke vraagtekens blijf zitten. Je moet als lezer dus niet te kritisch zijn, wat dan ook wel weer dubbel aanvoelt omdat een van de vele thema’s van het boek is dat je juist wel kritisch moet durven zijn.
En over thema’s gesproken; het boek snijdt wel heel veel relevante thema’s aan, soms slechts zijdelings en soms vol maatschappijkritisch. Feminisme, seksueel geweld, politieke ongelijkheid, klassenstrijd, ik noem er maar een paar. Dat deze niet allemaal even goed uit de verf komen, is met zo’n hoeveelheid haast logisch te noemen. Een kleine gemiste kans, want de zelfstandige Brynn en de (fictieve) tweestrijd die er heerst in de tijd waarin dit verhaal zich afspeelt, lenen zich prima voor een wat meer uitgewerkt statement tegen sommige huidige problematieken. Toch blijft er nog genoeg stof tot nadenken en discussiëren over.

Het taalgebruik in dit boek is overigens dik in orde. Het leest erg makkelijk en zowel zinnen als woordkeus voelen natuurlijk en ongecompliceerd aan.

Kortom; een boek met pluspunten, maar zeker ook minpunten. Een boek waarbij ik mijzelf, na het omslaan van de laatste bladzijde, dezelfde vraag stelde als mijn dochter deed; “Wat las ik nou?” Vond ik het nou heel, heel erg goed? Nee, ik denk het niet. Vond ik het slecht? Dat zeer zeker niet! Uiteindelijk ben ik dus toch wel behoorlijk benieuwd naar het volgende boek, want op de achterflap staat dat dit het eerste deel uit een reeks is. En hopelijk krijg ik in deel 2 dan wel antwoord op de vragen die mij nog resten…. Drie-en-een-halve ster, toch een dikke voldoende.